به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، پنجاه و سومین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل که به تازگی در ژنو به پایان رسید، داستان دو رویکرد متضاد بود. جای تعجب نیست که یکی از این دو رویکردها در نشست شورای حقوق بشر، موعظه حقوق بشر غربی را با تأکید بر «حقوق مدنی و سیاسی» و در عین حال که حق زندگی و توسعه و حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را به حاشیه برده است، نشان می‌دهد.
بر اساس گزارش شینهوا، در این نشست برخی از کشور‌های غربی کتاب بازی آشنای «سوء استفاده از حقوق بشر» را برای برنامه‌های سیاسی با پوششی ظریف به کار گرفتند. حقوق بشر نباید بهانه‌ای برای تحریم و جنگ علیه سایر کشور‌ها باشد، به ویژه با نادیده گرفتن مشکلات حقوق بشر در داخل؛ قتل جورج فلوید، شهروند سیاه پوست در آمریکا باید به اندازه کافی نمونه قوی برای یادآوری به برخی کشور‌ها در زمینه قربانی کردن شهروندان خود برای بازی‌های ژئوپلیتیکی باشد.
کشور‌های غربی برای مدت طولانی در تلاش بودهاند تا خود را به عنوان الگویی در زمینه «ارزش‌های جهانی» قرار دهند؛ بر خلاف این ادعا، نتیجه اقدامات آن‌ها تنها رنج بیشتر در سراسر جهان مانند افغانستان و سوریه بوده است.
اگر غرب واقعا می‌خواهد برای حفاظت از حقوق بشر اقدامی انجام دهد، می‌تواند با توقف فروش تسلیحات به اوکراین و انجام کمک‌های تعهد شده خود به کشور‌های جزیره‌ای کوچک در حال توسعه شروع کند.در رویداد‌های جانبی در طول نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل، کشور‌های در حال توسعه از افشای ریاکاری غرب و مقایسه یادداشت‌های بهبود حقوق مردم آن‌ها دریغ نکردند.
حمایت از حقوق بشر باید بر اساس شرایط یک کشور و نیاز‌های مردم آن باشد؛ پنجاه و سومین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل یک مورد واضح از این است که چه کسی تنها صحبت می‌کند و چه کسی در حال عمل به تعهدات است.
حقوق بشر مربوط به انسان است نه سیاست؛ شورای حقوق بشر باید جایی باشد که همه احزاب برای بهبود وضعیت انسان‌ها گرد هم آیند، نه جایی که تعداد انگشت شماری از کشور‌ها در آن بازی سیاسی راه بیندازند. طعنه آمیز است که برخی از کشور‌های غربی با جلوه دادن معیار خود به کشور‌هایی که سعی در تصمیم گیری برای خود دارند، همه موارد را نقض می‌کنند و احترام کمی به واقعیت‌های ملی دیگران نشان می‌دهند.
تنها یک بررسی اجمالی در امور داخلی این کشور‌های مدعی نشان می‌دهد که انچه آن‌ها مدعی هستند و آن را به کشور‌های دیگر تحمیل می‌کنند، در کشور‌های خودشان عمل نمی‌شود و شهروندان آن‌ها با موارد مختلف و متعدد نقض حقوق بشر مواجه هستند.