به گزارش سایت ستاد حقوق بشر، حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه پیامدهای فاجعه‌باری بر گروه‌های مختلف ملت فلسطین و در راس آنها زنان داشت چراکه آنها در کنار کودکان بیشترین آسیب را از پیامدهای این جنگ می‌بینند. سیاست کوچاندن اجباری که اشغالگران صهیونیست در پیش گرفتند، موجب آوارگی ۲ میلیون فلسطینی شد که بیش از دو سوم آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند و این در شرایطی است که حداقل ثبات و حریم خصوصی وجود دارد.
با مسدود شدن گذرگاه‌های غزه از ابتدای جنگ و تشدید محاصره این منطقه پس از کنترل بر گذرگاه رفح در ماه مه که به کمبود شدید وسایل ضروری همانند لوازم بهداشتی و آشپزی، کفش و پوشاک و مواد غذایی منجر شد، زنان رنج بیشتری را متحمل شدند.
بر اساس گزارش وبگاه العربی الجدید، «ایمان ابو عجوه» زن فلسطینی از اهالی محله الدرج در شرق شهر غزه که پس از بارها کوچ در داخل این شهر در نهایت مجبور شد همراه با همسر و خانواده‌اش به استان‌های مرکزی و جنوبی برود، اظهار کرد: سختی کوچ کمتر از شرایط خطرناکی که در آن زندگی می‌کنیم، نبود، در کنار احساس مستمر نگرانی از حملات هوایی، وسایل زندگی نیز در دسترس نیستند و با وجود اینکه برخی مناطق را امن اعلام کردند اما فاقد امنیت و هرگونه مفهوم انسانی هستند، من مجبورم با کمک دختر ۱۱ ساله‌ام کارهای روزانه همانند نظافت، روشن کردن آتش برای غذا پختن، پخت نان و شستن ظرف‌ها را انجام دهم.
در نتیجه نبود برق و وسایل برقی، زندگی برای زنان در غزه به رنجی مستمر تبدیل شده و آنها مجبور به انجام کارهای روزانه همانند شستشو و نان پختن و تهیه غذا با دستان خالی و بدون هیچ‌گونه وسیله کمکی شدند و این در کنار نگرانی و اضطراب دائمی، خستگی روزانه آنها را دوچندان کرده است.
«سعاد مهاوش» دیگر زن فلسطینی ضمن شکایت از دردهای جسمانی ناشی از خستگی روزانه و شرایط روانی و معیشتی بسیار دشوارش در آوارگی گفت: ما از روز اولی که از خانه‌مان آواره شدیم، طعم راحتی را نچشیدیم، زندگی روزمره تمامی اعضای خانواده تغییر کرد، قبلا بچه‌ها را برای رفتن به مدرسه آماده می‌کردم و همسرم به محل کار خود می‌رفت اما الآن خانه امن خودمان را همراه با تمامی وسایلی که داشتیم از دست دادیم، همسرم تنها کاسبی را که داشت، از دست داد و اکنون برای تامین حداقل غذایی که ما را زنده نگه دارد، هر روز شرایط سختی را متحمل می‌شویم.
مهاوش در ادامه از مشکلاتی که برای او به دلیل نبود برق و دستگاه‌های برقی برای آشپزی و کارهای روزانه برایش پیش آمده گفت و تاکید کرد که اکنون همین کارهای روزانه زحمت زیادی برای او دارد و باعث مشکلات جسمی زیادی شده و به دلیل کمبود شدید آب و مواد شوینده و بهداشتی و نیز کمبود فضا در پناهگاه‌ها با مشکلات بزرگی در رسیدگی به نظافت کودکان مواجه شده است. تغییر کامل زندگی روزمره فلسطینی‌ها در جنگ تاثیر منفی و مستقیمی برای زنان داشته و آنها مرتب مجبور به کوچ از نقطه‌ای به نقطه دیگر بوده و به همین دلیل به مراکز درمانی و بهداشتی و نهادهای اجتماعی و انسانی دسترسی ندارند.
«سومه عویمر» دیگر زن فلسطینی که به دلیل ازدحام شدید و نبود حریم خصوصی بارها از پناهگاه‌ها و مدارس مختلف کوچ کرد و اکنون همراه خانواده‌اش در داخل چادری در یکی از نهادهای بین‌المللی در نزدیکی ساحل شهر دیرالبلح زندگی می‌کند، به العربی الجدید گفت: در آوارگی نیازهای تمامی اعضای خانواده برطرف نمی‌شود و در این میان زنان بیش از همه آسیب می‌بینند، در هر نقطه‌ای که مستقر می‌شویم، فضای کوچکی را برای تهیه غذا و نان و نیز حمام کردن آماده می‌کنیم، زندگی در این فضاهای کوچک سختی‌های جسمی و مالی زیادی به همراه دارد، در این هوای سرد باید لباس‌ها را با دست بشوییم و به دلیل نبود یخچال و برق امکان نگهداری از غذا وجود ندارد. در داخل چادرهای آوارگان هیچ وسیله و اثاثی وجود ندارد و آنها اندک لباس‌ها و وسایل شخصی خود را در کیسه‌های پلاستیکی قرار می‌دهند و ظرف‌ها، قالیچه و پتوها و مواد غذایی کنسروی و سایر اقلام روی هم جمع شده‌اند.
«امینه عبدالباری» دیگر زن فلسطینی گفت: ۱۳ ماه برای سازگاری با شرایط بسیار سخت آوارگی کافی نبوده چه از نظر جابه‌جایی‌های اجباری زیر بمباران‌ها و حملات چه از نظر گرسنگی و نبود غذا و نیز کمبود شدید دارو برای کودک ۱۳ ساله‌ام که دچار سوء‌تغذیه شده است. قبل از جنگ ما درگیر پیامدهای منفی محاصره نوار غزه توسط اسرائیل بودیم و توان تامین داروهای کمکی برای افراد کم‌توان و معلول را نداشتیم با آغاز جنگ و مسدود شدن کامل گذرگاه‌ها و جلوگیری از انتقال دارو و تجهیزات پزشکی در کنار ویرانی بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها، این مشکلات چندبرابر شد، جنگ این فشارها را برای مادران چند برابر کرد و این در کنار مشکلاتی است که آنها برای تهیه غذا و نظافت با توجه به نبود وسایل و مواد غذایی و افزایش شدید قیمت‌ها دارند. شرایط بد اقتصادی در غزه تاثیر زیادی در افزایش درد و رنج ما دارد به ویژه که همسرم تنها منبع درآمد خود را از دست داده است.