به گزارش سایت ستاد حقوق بشر به نقل از میزان، ترکیب عبارت‌های «نگرانی‌های جدی» و «گزارش جدید» برای انتشار اخبار مربوط به ادعانامه‌های مای ساتو، به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر در ایران و سارا حسین، رئیس به‌اصطلاح کمیته حقیقت‌یاب ایران، در سال‌های اخیر همواره از بازی‌های نخ‌نمای ضد ایرانی با اهداف سیاسی حکایت داشته‌اند.
در روز‌های اخیر نیز رسانه‌های معاند و دارای سابقه و سبقه ضدایرانی از «گزارش‌های جدید درباره نگرانی‌های جدی» از آنچه نقض حقوق بشر در ایران خوانده شد، خبر دادند؛ خبری که به معنای رقم خوردن فصل دیگری از نگرانی‌های نمایشی و گزینشی به موضوع حقوق بشری مردم ایران است.
نشست کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل عصر چهارشنبه، ۸ آبان ۱۴۰۴ در نیویورک برگزار شد؛ در این نشست سارا حسین «گزارش جدید» خود را از یافته‌های کمیته حقیقت‌یاب درباره وضعیت حقوق بشر در ایران ارائه کرد؛ گزارش جدید رئیس به‌اصطلاح کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل به روال همیشه بر ادعا‌های بی‌اساس و اتهام‌های بی‌مبنای مطرح‌شده ازسوی بازیگران تروریستی و رسانه‌ای مشخص استوار بود.
اما این نمایش تفاوت مهمی با دیگر نمایش‌های سارا حسین داشت؛ سکوت سنگین رئیس به‌اصطلاح کمیته حقیقت‌یاب درباره تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران در خرداد/ تیر ۱۴۰۴ در این گزارش در حالی شکسته شد که ادعا‌های معنادار وی در ادامه اشاره به جنایت تاییدشده توسط کارشناسان سازمان ملل باید به دقت مورد بررسی قرار بگیرد.
سارا حسین در نشست یادشده در پاسخ به پرسشی درباره تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران، از ادبیات و رویکردی فرافکنانه استفاده کرد تا این جنایت آشکار را به عرصه‌ای دیگر برای اتهام‌زنی به ایران تبدیل کند.
وی با بیان اینکه کمیته متبوعش موظف به بررسی حمله‌های هوایی رژیم صهیونیستی به ایران و بالعکس است، گفت که درخواست‌هایش به طرفین، با پاسخ ایران و بی‌توجهی رژیم صهیونیستی مواجه شده است.
سارا حسین با عبور سریع از این موضوع برای تعویض زمین بازی، ادعا کرد که تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران تاثیر قابل توجهی بر فعالیت‌های کمیته متبوعش داشته است.
وی بدون ارائه توضیحی در این باره که به‌عنوان به‌اصلاح کمیته حقیقت‌یاب چه اقدام‌هایی را درباره نقض حقوق بشری مردم ایران بر اثر حمله رژیم صهیونیستی انجام داده است، برخی از نمایندگی‌های حاضر در جلسه را به داشتن استاندارد‌های دوگانه متهم و ادعا کرد که آن‌ها حتی پیش از شنیدن گزارش کمیته تحت هدایتش موضع خود را تعیین کرده‌اند!
بازی ضد ایرانی «گزارش جدید» سارا حسین مانند یک سال گذشته با ورود مای ساتو به زمین ادامه یافت؛ ماموریت طراحی‌شده برای ساتو یعنی تقویت ادعا‌های سارا حسین نیز از مسیر قابل پیش‌بینی گذشت.
ساتو در تنها بخش واقعی گزارش خود گفت: حمله‌های اسرائیل و آمریکا علیه ایران در ژوئن ۲۰۲۵، استفاده غیرقانونی از زور و نقض منشور سازمان ملل است؛ حمله‌های ۱۲ روزه جان بیش از هزار و ۱۰۰ نفر ازجمله زنان و کودکان را گرفت و بیش از ۵ هزار و ۶۰۰ نفر را زخمی کرد.
ساتو در ادامه اظهار کرد: هدف قرار دادن تاسیسات هسته‌ای تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به هیچ وجه نباید رخ دهد، زیرا خطر بروز فجایع انسانی و زیست‌محیطی را در پی دارد.
مقدمه مبتنی بر واقعیتی که ساتو به‌سرعت و به‌سادگی مطرح و از آن عبور کرد، در نهایت به نمایش شکست‌خورده در گیشه سارا حسین وارد شد.
ابعاد این شکست را می‌توان در اعتراض سارا حسین به دیگر کشورها در به بی‌توجهی به گزارشش دید.
به نظر می‌رسد برای ساتو نقش مهمی در این نمایش در نظر گرفته شده بود: جلب توجه و اعتماد از طریق فهرست کردن نقض‌های حقوق بشری مردم ایران بر اثر حمله رژیم صهیونیستی بدون تاکید بر ضرورت رسیدگی به این نقض‌ها برای موجه نشان دادن تکرار و تاکید ادعا‌های بی‌اساس سارا حسین.
این همکاری مغرضانه و ضد ایرانی که از تابستان سال گذشته، از زمان آغاز ماموریت ادعایی ساتو آغاز شد، تاکنون بار‌ها در گزارش‌های ادعایی و مداخله‌جویانه هر ۲ سازوکار تحمیل‌شده به ایران، در امور داخلی کشور خود را نمایان کرده است.
اگرچه رسانه‌های معاند مدعی شدند که ناظران بین‌المللی «گزارش جدید» ساتو را از مستندترین گزارش‌های سال‌های اخیر خواندند، اما به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در ۲۹ مهر ۱۴۰۴ در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس درباره «گزارش جدید» خود نوشت که منابعش اینترنشنال و بی‌بی‌سی هستند.
البته به احتمال زیاد نام گروهک تروریستی منافقین در میان منابع از قلم افتاده است، وگرنه ساتو همواره نشان داده است که لطف حامیان انتخابش به این سمت و پروموت‌کنندگان گزارش‌های بی‌اساس خود را بی‌پاسخ نمی‌گذارد.
این گزارش‌ها در حالی منتشر می‌شوند که ایران به موازات تاکید بر غیرقانونی بودن در نظر گرفتن چنین سازوکار‌هایی برای کشورمان، همواره در تعامل و همکاری با نهاد‌ها و سازوکارهای حقوق بشری بین‌المللی و ارتقای حقوق بشر در داخل کشور، گزارش‌های مستندی ازجمله گزارش یوپی‌آر (سازوکار دوره‌ای بازنگری) تهیه و ارائه کرده است؛ در عین حال، همواره پاسخ‌های دقیقی برای گزارش‌های ادعایی داشته است.
اصغر جهانگیر، سخنگوی قوه قضاییه درباره گزارش پیشین مای ساتو، اظهار کرد: این خانم در گزارش جدید خود در مورد وضعیت حقوق بشر کشورمان مدعی نقض حقوق بشر در ایران شده است؛ گزارشی که بر پایه دروغ تهیه می‌شود ارزش پاسخ دادن ندارد.
جهانگیر تصریح کرد: وی با رویه‌ای که انتخاب کرده از روی دست ضد انقلابیون کشور دیکته نوشته است و ادعای نخ‌نما شده‌ای را مجددا مطرح کرده است؛ این خانم در این گزارش درباره جنایت‌های آشکاری که رژیم صهیونیستی در حمله به ایران و نقض قوانین و مقررات بین‌المللی داشته و کودکان و زنان و مردان بی‌دفاع را در خانه هایشان به خاک و خون کشیده است، فقط به یک محکومیت ساده بسنده کرده که نشان می‌دهد، گزارش‌ها این چنینی، گزارش‌هایی نیست که بتواند، حقوق بشر واقعی را تضمین کند.
جهانگیر تصریح کرد: امیدواریم نظام بین‌الملل و سازمان ملل همانطوری که از نامش پیداست، تلاش می‌کنند تا صلح جهانی و حقوق واقعی را برای ملت‌ها تضمین کنند، در عمل نیز این شعار‌ها را با استفاده از نیرو‌های واقع بین و درستکار اجرایی کنند.
علی بحرینی، نماینده و سفیر دائم ایران در سازمان ملل در ژنو در ۲۸ اسفند ۱۴۰۳ در جلسه شورای حقوق بشر سازمان ملل در پاسخ به گزارش مای ساتو و سارا حسین ضمن انتقاد از تصمیم تشکیل کمیته حقیقت‌یاب برای ایران، ضمن سیاسی خواندن این تصمیم گفت: تشکیل این هیئت توجیه قانونی ندارد.
در عین حال، حسین مظفر، رئیس کمیته ویژه بررسی ناآرامی‌های ۱۴۰۱، پیشتر از گزارش نادرست و اتهام‌آمیز به‌اصطلاح کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل به شورای حقوق بشر، با ذکر دلایل و مصادیقی نسبت به عملکرد هیئت مذکور اعتراض کرد و اقدام‌های هیئت را جانب‌دارانه، یک‌سویه و خارج از انصاف دانست.
رئیس کمیته ویژه در ادامه صحبت‌های خود ورود هیئت را به موارد و موضوع‌هایی که خارج از صلاحیت و ماموریت آن‌ها بوده و همچنین اظهارنظر و قضاوت‌هایی که هیئت خارج از وظایف خود داشته و اتهام‌هایی را که علیه ایران مطرح کرد، زیر سوال برد و آن‌ها را خارج از وظایف و حیطه صلاحیت کمیته دانست.
اگرچه نگرانی‌های نمایش به‌اصطلاح سازوکارهای حقوق بشری درباره ایران در سال‌های اخیر همواره تکرار شده‌اند، اما واکنش کشورها و هیئت‌های حاضر در جلسه‌های مربوطه نشان می‌دهد که فعالیت‌های روشنگرانه دستگاه‌های مختلف ایران نقش مهمی در تغییر فضاسازی‌های عنادورزانه علیه کشور داشته است.