به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، عطیه قشونی، مدیر عامل مؤسسه صیانت از حقوق زنان و کارشناس حوزه حقوق بشر در یادداشتی در خصوص صدور قطعنامه پیشنهادی حقوق بشری کانادا علیه ایران و سوء استفاده از مفاهیم و ارزش‌های حقوق بشری، نوشت:
طی سالهای پس از انقلاب اسلامی همواره شاهد بوده‌ایم که کشورهای غربی در ادامه و تکمیل پازل فشار حقوق بشری بر کشورمان، تحت فشار قراردادن جمهوری اسلامی ایران را در قالب مفهومی به نام حقوق بشر و با انتخاب گزارشگر ویژه، صدور بیانیه‌ها و قطعنامه‌های ضد ایرانی پیگیری میکنند. در این میان چندی پیش دولت کانادا برای بیستمین سال متوالی پیشنهاد تصویب قطعنامه ضد حقوق بشری علیه ایران را مطرح کرد که حمایت همراهان سنتی این رویه نمایشی از جمله آمریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی و... را به دنبال داشت.
این اقدام در حالی صورت گرفت که جمهوری اسلامی ایران، از آنجا که نظامی مبتنی بر مردم‌‌سالاری دینی است، همواره در امر ارتقاء مسائل حقوق بشری و عمل به تعهدات بینالمللی خود کاملاً جدی بوده و آمادگی خود برای همکاری‌های سازند‌ه در چارجوب احترام متقابل، برابری، عدالت و انصاف و به دور از اغراض سیاسی را با تمامی سازوکارهای مشروع بینالمللی با کشورهای علاقمند به تحکیم و حمایت واقعی از حقوق بشر اعلام کرده و در این مسیر تمام تلاش خود را به کار بسته است، اما علی‌رغم این تلاش‌ها، متأسفانه طی چند سال گذشته، شاهد تصویب قطعنامه‌های ضدایرانی و حقوق‌بشری در مجمع عمومی سازمان ملل بوده‌ایم که به پیشنهاد کانادا و با حمایت کشورهای اروپایی، آمریکا و رژیم صهیونیستی و با هدف استفاده ابزاری از نهادهای بینالمللی برای اعمال فشار علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح می‌شود.
کانادا در حالی تلاش می‌کند ادعای دفاع از حقوق بشر را به نمایش بگذارد که خود به‌شدت درگیر «نژادپرستی سیستماتیک» بوده و متهم به نقض گسترده حقوق بشر هزاران انسان از جمله اتباع ایرانی مقیم کانادا می‌باشد. حال بایستی سؤال کرد که مقامات کانادایی چگونه می‌توانند نسبت به وضعیت حقوق‌بشر دیگر کشورها اظهارنظر کنند در حالی که خود سیاست نظام‌مندی را در نسل‌کشی بومیان آن کشور در کارنامه خود ثبت کرده‌اند؟
ارسال تجهیزات کانادایی به دولتهای متجاوز و حمایت تسلیحاتی اوتاوا از برخی گروه‌های تروریستی از جمله پ.ک.ک با کدام اصول حقوق بشری قرابت و تطابق دارد؟
آیا مقامات کانادا پاسخی برای حمایت از برخی گروه‌های تروریستی که ابتدایی‌ترین اصول حقوق‌بشر از جمله اصل حمایت از «حقوق کودک» را با به کارگیری افراد کمتر از سن قانونی 18سال رعایت نمی‌کنند، دارند؟
«جداسازی اجباری کودکان بومی از خانواده‌های خود و فرستادن آنها به مدارس شبانه‌روزی ، نقض حق حیات، نسل‌کشی و پاک‌سازی قومی، کشف سه گور دسته جمعی از کودکان مدارس بومی، درصد بالای فقر و مرگ‌ومیر كودكان، شيوع بيماري، خشونت و فحشا در مدارس اجباری این کشور و همچنین خشونت و تبعیض علیه زنان و عقیم سازی بیش از 300 دختران معلول بدون رضایت آنها و خانواده‌هایشان، صدور ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ از ﺳﻮي ﻧﻬﺎد حقوق بشر ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ مبنی بر ﻣﻠﺰم ﺷﺪن ﻛﺎﻧﺎدا ﺑﻪ رﻓﻊ تمامي ﻣﻮارد ﺗﺒﻌﻴﺾ و ﺣﺼﻮل اﻃﻤﻴﻨﺎن از ﺑﺮﺧﻮرداري ﺗﻤﺎمي زﻧﺎن ﺑﻮمي و ﻓﺮزﻧﺪان دﺧﺘﺮ آنﻫﺎ از وﺿﻌﻴﺖ شهروندي همسان ﺑﺎ ﻣﺮدان ﺑﻮمی و ﻓﺮزﻧﺪان ذﻛﻮرﺷﺎن، نقض حقوق پناه‌جویان و مهاجران، ﺷﺮاﻳﻂ ﻏﻴﺮاﻧﺴﺎﻧﻲ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ بازداشتگاه‌های ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﻲ ﻛﺎﻧﺎدا از جمله ﺣﺒﺲ ﻧﺎﻣﺤﺪود ﻣﻬﺎﺟﺮان و ﭘﻨﺎهجوﻳﺎن ﺑﺪون ﻣﺘﻬﻢ ﺷﺪن آنها ﺑﻪ ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم ﺗﺎ زمان رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﭘﺮوﻧﺪهﺷﺎن در ﻧﻈﺎم دیوانﺳﺎﻻر ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﻲ اﻳﻦ ﻛﺸﻮر، ﺣﺒﺲ ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻬﺎﺟﺮان به مدت 18 ﺗﺎ 21 ﺳﺎﻋﺖ در روز، حبس ﻛﻮﻛﺎن ﭘﻨﺎهﺟﻮ ﺑﺮاي روزﻫﺎ و ﻫﻔﺘﻪﻫﺎي ﻣﺘﻮاﻟﻲ، تنها نمونه‌هایی معدود از موارد بی‌شمار نقض حقوق‌بشر در این کشور است که هیچ‌گاه بدان‌ها پرداخته نمی‌شود.
ضمن این‌که مهمترین نکته در خصوص کانادا، همراهی آن کشور با آمریکا جهت اعمال تحریمهای ظالمانه علیه مردم ایران است و اکنون نیز شاهدیم که این کشور به خانه امنی برای انتقال و سرمایه گذاری اموال به یغمابرده مردم ایران و میزبانی برای تروریست‌ها و مفسدان اقتصادی تبدیل شده است.
نکته حائز اهمیت نیز این است که کشور کانادا که در کنار ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای غربی، یکی از اصلی ترین حامیان گروه‌های تروریستی و تکفیری در منطقه محسوب می‌شود، در حالی ایران را به نقض حقوق بشر متهم می‌کند که این اقدام کینه‌توزانه و نامعقول، نه تنها کمکی به ارتقاء وضعیت حقوق بشر و احترام به آن در سطح جهانی نمی‌نماید که حتی موجب دامن زدن به کلیشه سازی های منفی و برچسب زنی سیاسی علیه کشورهای مستقل نیز می‌گردد. در نهایت این که اقدام اخیر کانادا در بستری به نام سازمان ملل متحد فعلیت یافته که این سازمان های بین المللی نه تنها اقدامی واقعی در راستای بهبود حقوق بشر در دنیا انجام نداده اند، بلکه خود عامل ایجاد بحران های خونین بشری نظیر کشتار ملت های مسلمان بیگناه در منطقه و جهان اسلام نیز هستند. پر واضح است که در این معادله، حقوق بشر حکم حلقه مفقوده ای را دارد که صرفاً در راستای نیل به اهداف غرب مورد توجه و استناد قرار میگیرد و در واقع حقوق بشر از نگاه غرب و متحدانش به نوعی به قدرت نرم برای نفوذ و تحت فشار گذاشتن کشورهای مستقل و مخالفان نظام سلطه تبدیل شده است.
جای بسی تأسف است که برخی کشورها از جمله کانادا، حقوق‌بشر و سازوکارهای بینالمللی آن را ابزار پیشبرد مطامع و اغراض سیاسی خود میدانند. این اقدام دولت کانادا و دیگر بانیان این قطعنامه، مصداق بارز سوءاستفاده از مفاهیم و ارزش‌های متعالی حقوق بشری برای پیشبرد اغراض کوته بینانه سیاسی آنان و نمایانگر سیاست خصمانه و تعمدی تحریک دیگران به ایران‌هراسی است.
حال این سؤال مطرح می‌شود که چرا «سازمان‌های بین المللی مدافع حقوق بشر» از جمله شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، در راستای جلوگیری از سیاستای ضد حقوق بشری آمریکا و متحدین غربی و منطقه‌ای آن هیچ اقدامی انجام نمی‌دهند؟ و در خاتمه آنکه، جای بسی تأسف است که امروز کسانی بیشترین ادعای دفاع از حقوق بشر را دارند که خود بیشترین خیانت ها را با «اعمال تحریم ها» و «دخالتهای نظامی» در حق بشریت انجام داده‌اند.