۱۴آبان پرونده حقوق بشر آمریکا با ۲۳۴سال سابقه موجودیت در سازمان ملل بررسی می‌شود. کشوری که قتل عام دولتی سرخپوست‌ها و کشتار و شکنجه بردگان را در پرونده تاریخی خود دارد و اکنون نیز به گونه‌های مشابه اما مدرن در عرصه داخلی و خارجی این رویه را ادامه می‌دهد.
به گزارش ایرنا، آمریکا به عنوان مدعی دفاع از حقوق بشر در عرصه جهانی، در حالی کشورهای دیگر را به نقض حقوق انسانی متهم می‌که بر اساس اسناد و مدارک تاریخی - حقوقی و گزارش‌های رسمی و غیر رسمی داخلی و بین‌المللی ، این کشور اصلی ترین متهم یا مجرم است.
بر اساس آمارهای مستند ارایه شده توسط دانشگاه برکلی، جمعیت واقعی سرخ پوستان در سرزمین تازه کشف شده همزمان با ورود نخستین گروه از مهاجران سفید پوست بیش از ۱۰۰میلیون نفر بوده است.
در تحقیق تکمیلی هنری دوبینز نویسنده آمریکایی با استناد به پژوهش دانشگاه برکلی آمده است: جمعیت سرخ پوستان هنگام ورود کریستف کلمب به آمریکا حدود ۱۱۲میلیون تن بوده که ۱۸/۵میلیون نفر آنها ساکن ایالات متحده امروزی بوده اند.
بر اساس آمارهای رسمی، شمار کنونی سرخ پوستان آمریکا فقط یک درصد جمعیت ۳۰۰میلیونی این کشور یعنی سه میلیون نفر است .
تحلیل‌های جمعیتی نشان می‌دهد، کمتر از ۵۰۰هزار نفر آنان توانسته اند از قتل عامی که توسط آمریکایی‌ها صورت گرفت جان سالم به در ببرند و بقیه قربانی تشکیل کشور آمریکا شده اند.
در تاریخ آمریکا مطالب مستند زیادی از علاقه سران این کشور به کشتن سرخپوستان وجود دارد که از آن جمله می‌توان به یکی از رییسان جمهوری این کشور اشاره کرد.
جکسون که تصویرش بر اسکناس ۲۰دلاری نقش بسته است به قطعه قطعه کردن جسد سرخ پوستان و بریدن سر آنان علاقه داشت و به منظور تایید شمار سرخ پوستان کشته شده، دستور داده بود نظامیان، بینی و گوش مثله شده آنان را به مقامات مسئول تسلیم کنند.
دیوید ستانارد تاریخ نگار آمریکایی نوشته است: به مناسبت شکست قوم سرخ پوست ساندکریک، جکسون ۲۷مارس سال ۱۸۱۴دستور برگزاری جشن پیروزی را صادر و در همین مراسم امر کرد سربازان کار بریدن بینی و گوش ۸۰۰جسد کودک، زن و مرد سرخ پوست را انجام دهند.
نظامیان سفید پوست حتی پوست بدن سرخپوستان را کندند تا برای اسب ها ریسمان ببافند.
لوییس برلاندیر زیست شناس فرانسوی پس از سفر به تگزاس و انجام تحقیقات گسترده در سال ۱۸۲۸نوشت: از میان ۵۲قبیله سرخ پوست که در تحقیقات میدانی فرانسویان در سال ۱۶۷۸در این منطقه شناسایی شده بودند تنها چهار قوم باقی مانده و اثری از دیگران نیست.
فرماندهانی مانند ژنرال کاستر و سرگرد چونگتون در کنار صدها نظامی ارشد دیگر که اکنون نام آنان به عنوان قهرمانان ملی آمریکا بر برخی اماکن عمومی این کشور خودنمایی می‌کند مسئولیت مستقیم پاکسازی سرخ پوست‌ها را بر عهده داشتند.
چونگتون هنگام حمله نهایی به اردوگاه‌های محاصره شده سرخپوستان، به سربازان خود می‌گفت: همه، حتی نوزادان را بکشید تا پوست شان دباغی شود زیرا از تخم شپش، شپش متولد می‌شود.
بر اساس همین دیدگاه پس از پایان هر حمله نهایی، گروه‌هایی از سربازان ماموریت داشتند زنده ماندگان احتمالی و زخمی‌ها حتی نوزادان سالم در آغوش مادران مرده را با شلیک گلوله، ضربات قنداق تفنگ و پا بکشند.
بر اساس این شعار، آمریکایی‌ها حتی حاضر نبودند سرخ پوست‌ها را به بردگی بگیرند و سرنوشت همه فقط مرگ بود.
پرونده دوم مربوط به دوران برده داری است که در زمان ریاست جمهوری آبراهام لینکلن و پایان جنگ داخلی منجر به شکست ۱۱ایالت جنوبی حامی برده داری شد. این نظام به صورت نمادین در سال ۱۸۶۱پایان یافت.
این مساله نیز مانند سرخ پوست کشی،پرونده حقوق بشر آمریکا را در افکار عمومی جهان سنگین تر کرده است.
بر اساس وقایع نگاری‌های انجام شده، میلیون‌ها برده که بیشتر آنها اعضای یک خانواده بودند با حمایت مستقیم دولت‌های وقت آمریکا از آفریقا زیر عرشه کشتی‌ها موسوم به تابوت و با غل و زنجیر به این کشور منتقل می شدند که ۲۰درصد آنان قبل از رسیدن به مقصد می‌مردند.
برده داران سفیدپوست آمریکایی پس از خرید بردگان، اعضای خانواده سیاه پوستان را برای کار کردن در خانه، مزارع و کارخانه‌ها از یکدیگر جدا می کردند تا هیچگاه همدیگر را نبینند.
شکنجه، شلاق، تجاوز و ... برنامه روزانه و تفریحی برده داران را تشکیل می داد و در صورت اقدام به فرار، مرگ با ضربات شلاق تنها سرنوشت آنان بود.
انتشار صدها عنوان کتاب مستند درباره وقایع قتل عام سرخ پوست‌ها و برده داری در آمریکا تنها روایت گوشه‌هایی از این تاریخ است و بازماندگان قربانیان هم صدها دعوای قضایی را برای احقاق حق و عذرخواهی دولت مطرح کرده‌اند که تاکنون رسیدگی نشده است.
هنوز هم پیروان نظری گروه‌هایی مانند کوکلس کلانها (سیاه پوست سوزان) و لینچ (مثله کردن سیاهان) هر چند که امکان فعالیت عملی ندارند اما آزادانه بر ادامه دیدگاه‌های نژادپرستی خود تاکید می‌کنند.
یکی از دلایل اثبات ماندگاری تفکر برده داری در نظام دولتی عصر مدرن آمریکا، حمایت کامل این کشور از استعمار قاره آفریقا توسط اروپا به ویژه کشور آفریقای جنوبی توسط انگلیس است .کاخ سفید تا سال ۱۹۹۴و استقلال افریقای جنوبی از مواضع استعماری لندن در این زمینه حمایت می‌کرد.
افزون بر پیشینه این دو موضوع، در عصر کنونی نیز به گواه گزارش‌های کارشناسان آمریکایی، سازمان ملل ، اتحادیه اروپا، اسناد، مدارک و عکس‌های انتشار یافته، آمریکا بزرگترین ناقض حقوق بشر در جهان است .
افزون بر بمباران اتمی بدون هر گونه توجیه نظامی دو شهر بی‌دفاع ژاپن در هفته‌های پایانی جنگ دوم جهانی با ده‌ها هزار کشته و زخمی، کارنامه آمریکا در نقض حقوق بشر در افغانستان و عراق و کشتار غیرنظامیان به ویژه زنان و کودکان تقریبا هر چند روز در متن اخبار جهانی منتشر می‌شود.
تصاویر انتشار یافته از خاطرات بازجویان آمریکایی در زندان ابوغریب در بغداد و گوانتانامو که شکنجه گسترده و نظام مند بر اساس قانون سیا را نشان می‌دهد نیز از جمله این کارنامه سیاه کاخ سفید است.
افشای وجود زندان‌های سری سیا در کشورهای اروپایی در سال ۲۰۰۶نیز خشم سازمان‌های حقوق بشری در غرب را بر انگیخت و سبب شد اتحادیه اروپا پس از انجام تحقیقاتی در این زمینه از واشنگتن بخواهد به این اقدامات پایان دهد انتقال هزاران فرد مورد نظر سازمان‌های جاسوسی آمریکا به عنوان متهم به این زندان‌ها که حتی دولت‌های میزبان نیز از شمار و محل دقیق این اماکن و زندانیان در خاک خود آگاهی نداشتند بندهایی از این پرونده است.
کشتار روزانه فلسطینیان و شکنجه هزاران نفر از آنان در زندان‌های فلسطین اشغالی توسط رژیم صهیونیستی که با پشتیبانی سیاسی و اطلاعاتی آمریکا صورت می‌گیرد نیز جزیی دیگر از این پرونده حقوق بشری واشنگتن است.
در عرصه داخلی نیز در چارچوب نظام قضایی و سیاسی آمریکا صدها زن در نوبت اعدام قرار دارند، میلیون‌ها سیاه پوست به چشم مجرم نگریسته می شوند و با وجود اینکه سیاهان فقط ۱۲/۹درصد جمعیت در مقابل ۸۱درصد سفید پوستان را تشکیل می‌دهند اما بیشترین شمار زندانیان را دارند زیرا هر اتهام ساده و حتی تخلف رانندگی یا دعوای لفظی می‌تواند به زندانی شدن آنان منجر شود.
تحقیقات مستند پایگاه اطلاع رسانی چرخش یک پدیده بین‌المللی نشان می‌دهد آمریکا با بیش از سه میلیون زندانی به نسبت جمعیت بزرگترین زندان جهان است.
بر اساس همین گزارش مردان بیش از ۹۰درصد جمعیت زندانیان را تشکیل می دهند. ۴۴درصد زندانیان سیاه پوست و ۴۰درصد سفید پوست هستند و بقیه را نیز رنگین پوستان آمریکای لاتین و آسیایی تباران تشکیل می‌دهند.
این پایگاه در گزارش خود از وضعیت حقوق بشر در زندان‌های آمریکا نوشته است که تجاوز به مردان رو به افزایش است. بی‌گناهان اعدام می‌شوند. پشت دیوارهای بلند همه زندان‌ها در آمریکا دنیایی از تجاوز جریان دارد و هزاران باند درون و بیرون از زندان آزادانه این روند را هدایت می‌کنند و مسئولان نیز هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند.
سازمان دیده بان حقوق بشر نیز با ذکر شواهدی مستند از زندان‌های سراسر آمریکا، گزارش داده است ۲۲درصد زندانیان در آمریکا پس از تحمل شدیدترین فشارهای فیزیکی و روحی مجبور می‌شوند بارها سوء‌استفاده جنسی را تحمل کنند.
بخشی از این پژوهش نشان می‌دهد در یک زندان در نبراسکا در یک دوره مورد بررسی بیش از ۱۴۰هزار زندانی مورد تجاوز و خشونت غیر اخلاقی قرار گرفته اند که از آمار خشونت‌های جنسی کل ایالت بیشتر است.
البته مقوله نقض حقوق بشر در آمریکا محدود به زندان‌ها نیست بلکه هزاران پرونده متوقف مانده در مراحل دادرسی حاکی از شکنجه و ضرب و شتم سیاهان و حتی زنان و مردان بی‌پناه و خیابان خواب در آمریکا یا قربانیان گروه‌های تبهکاری نیز نشان می‌دهد پرونده حقوق بشری این کشور همچنان موضوع روز افکار عمومی در آمریکا و جهان خواهد بود.
نتیجه بررسی پرونده حقوق بشر آمریکا که پنجم نوامبر در شورای حقوق بشر سازمان ملل آغاز خواهد شد با توجه به نفوذی که کاخ سفید بر این سازمان دارد از هم اکنون زیاد امیدوارکننده نخواهد بود.
اقدامات دولتمردان واشنگتن حتی در عصر مدرن در کشورهای اشغال شده، عملیات جاسوسی، زندان‌های خارجی و داخلی و اجتماع آمریکا بیانگر این احتمال قوی است که شعار کابویی بکش تا زنده بمانی در دوران قتل عام چند میلیونی سرخ پوست‌ها و برده داری همچنان انگیزه مسلط اداره این کشور و سیاست خارجی آن است.