به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، آفو هرش در یادداشتی برای روزنامه گاردین به تبعیض نژادی در خصوص بهداشت با عنوان«انگلیس اهمیتی به تبعیض‌های بهداشتی نمی‌دهد. این بی‌تفاوتی برای اقلیت‌ها مرگبار است» نوشت:

در اینجا به برخی از واقعیت‌هایی که به تجربه‌های بهداشتی اقلیت‌ها در دوران پیش از کرونا در بریتانیا مربوط می‌شود اشاره می‌کنم. در این کشور نرخ مرگ و میر نوزادان در میان خانواده‌های پاکستانی‌، ‌سیاه‌پوستان کارائیبی، و سیاه‌پوستان آفریقایی دو برابر سفیدپوستان است؛ مرگ در اثر زایمان در میان زنان سیاه‌پوست 5 برابر بیشتر از زنان سفید پوست است. نرخ امید به زندگی در میان زنان و مردان سیاه‌پوست پایین‌تر از زنان و مردان سفید پوست و دیگر نژاد هاست .

اکنون که کرونا شیوع پیدا کرده است،‌ میزان مرگ و میر در اثر این بیماری در اقلیت‌های نژادی بسیار بیشتر از نسبت جمعیت آن‌ها به کل جمعیت است. در روز پنجشنبه، گاردین تحلیل داده جدیدی منتشر کرد که آنچه مطرح شده بود را تایید می‌کرد: میزان مرگ و میر اقلیت‌های نژادی بسیار عجیب و غیر قابل درک است.

کلین بار، که ویراستار داده‌ها در گاردین است،‌ افشا کرده است مرگ ناشی از کرونا در میان گروه‌های اقلیت نژادی در بریتانیا 27 درصد بیشتر از نسبت جمعیتشان به جمعیت کل کشور است.

مناطقی که جمعیت اقلیت‌های نژادی زیادی در آن زندگی می کنند  بالاترین نرخ‌های مرگ و میر ناشی از کووید 19 را داشته اند. بخشی از این مسئله را می‌توان با فاکتورهای اجتماعی-اقتصادی و جمعیتی توضیح داد،‌ مثل تراکم جمعیت و سن. اما تحلیل گارین نشان می‌دهد که در ازای هر 10 درصد افزایش در جمعیت ساکنان متعلق به اقلیت‌های نژادی،‌ تعداد مرگ ناشی از کرونا در هر صدهزار نفر، 2.9 درصد اضافه تر می‌شود که توضیحی برای آن وجود ندارد.

باید این مسئله را مورد بررسی قرار داد، چرا که اکنون اقلیت‌های نژادی بخاطر مردن ناشی از کرونا مورد سرزنش قرار می‌گیرند. درست شبیه به عصر بهداشت در قرن‌های 18 و 19 که در آن زمان بیماری به اخلاقیات مرتبط دانسته می‌شد و افرادی که در شرایط فقر و  تبعیض زندگی می‌کردند بخاطر بیماری‌هایی که موجب مرگشان می‌شد مورد سرزنش قرار می‌گرفتند.

پس از آن‌که در مورد عدم تناسب‌ مرگ‌ها نوشتم، بسیاری از خوانندگان پاسخ دادند که این ناشی از رژیم غذایی بد،‌ مناطق مسکونی شلوغ، و یا ناتوانی در کنار آمدن با آب و هوای بریتانیا بوده است- البته فراموش نکنیم که این عدم تناسب در نرخ مرگ و میر شامل 63 درصد کارکنان بهداشتی از گروه اقلیت‌های نژادی نیز می‌شود که در راه خدمت به مردم جان خود را از دست دادند. در آمریکا ‌حتی جروم آدامز، جراح کل ایالات متحده، که خود یک سیاه‌پوست است و توسط ترامپ به این سمت گماشته شده، این افسانه را مطرح کرد و گفت که برای جلوگیری از کرونا، «سیاه‌پوستان امریکایی و اسپانیایی‌تبارها باید از الکل،‌ مواد مخدر، و تنباکو دوری کنند.» او بدون هیچ سندی این را گفت و به همین علت مورد انتقاد شدید کارشناسان بهداشت سیاه‌‌پوستان قرار گرفت.

بگذارید برای لحظه‌ای این حقیقت را کنار بگذاریم که در انگلیس مرگ پزشکان مشاور در اثر کووید 19- که تا الان همه آن‌ها از اقلیت‌های نژادی بودند- را نمی‌توان مرگی اجتناب‌ناپذیر برای افراد طبقه فرودست در نظر گرفت. درست همانطور که کشف علم میکروب‌شناسی در اواخر قرن 19 باعث از بین رفتن کلیشه‌های جاهلانه‌ آن زمان شد، برای مقابله با کلیشه‌های نادرست امروز نیز،  نیاز به حقایق علمی در مورد مرگ ناشی از کرونا هستیم.

ممکن است که بخشی از علت این مسئله، کمبود ویتامین دی باشد که در همه گروه‌های نژادی می‌تواند وجود داشته باشد اما در اقلیت‌های نژادی که در انگلیس زندگی می‌کنند این مسئله شدیدتر است. یک پزشک به من گفت که پیشنهاد مصرف ویتامین دی به کل جمعیت می‌تواند یک قدم عملی و موثر باشد.

همچنین ممکن اینگونه باشد  که کارکنانی که از اقلیت‌های نژادی هستند و در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار دارند کمتر از دیگران در مورد مسائل ایمنی ابراز نگرانی کرده‌اند. موارد غم‌انگیز مرگ پزشکانی که بعد از مداوای دیگران جان خود را از دست دادند را می‌توان در راستای یافته‌های انجمن پزشکی بریتانیا دانست. انجمن پزشکی بریتانیا که از پیشگامان مطالبه تحقیق عمومی در مورد مرگ و میر اقلیت‌های نژادی بوده است،‌ در یکی از مطالعات قبلی خود به این حقیقت رسید که پزشکان اقلیت نژادی، بسیار کمتر از پزشکان سفیدپوست جرات ابراز نگرانی در مورد مسائل ایمنی را داشتند، چرا که می‌ترسیدند بخاطر آن مورد سرزنش قرار بگیرند یا جریمه شوند.

اما این یک حدس است زیرا داده و اطلاعاتی در مورد آن وجود ندارد. تحلیل جدید گاردین بسیار ضروری و مهم است. قبل از آن تحقیقی توسط «مرکز ملی ممیزی و تحقیق مراقبت‌های ویژه»انجام گرفت که یک اتاق فکر است و مرکز دولتی نیست، و نیز تحقیق دیگری این هفته توسط متخصصین بالینی منتشر شد که هر دوی آن‌ها مهم بوده و به میزان مرگ و میر کارکنان بهداشتی اقلیت نژادی در اثر کرونا اشاده کرده‌اند.

اما این کافی نیست. این بررسی که اکنون با اجازه دولت انجام می‌شود به مشکل برخواهد خورد چرا که مثلا نژاد افراد در گواهی فوت آن‌ها ثبت نمی‌شود، هرچند که مدافعان این مسئله دهه‌ها برای انجام این مورد تلاش کرده‌اند. گزارشی که در سال 2003 منتشر شد هشدار داده بود که «جمع‌آوری این اطلاعات برای گشودن مسیر مقابله با تبعیض‌های نژادی در امور بهداشتی ضروری است.»

هرچند که ایالات متحده، استرالیا، نیوزیلند، و تعدادی از ایالت‌های کانادا این کار را انجام می‌دهند، هیچ دولتی در بریتانیا تعهدی برای انجام آن نداشته است.

این نشان از بیتفاوتی دولت دارد و این در حالی است که شواهد متقتی در طول دهه‌ها نشان داده‌اند که نتایج و عواقب بهداشتی گروه‌های نژادی متفاوت می‌تواند به شکل نگران‌کننده‌ای نامتناسب و نامتعادل باشد.

در مورد کووید 19،‌ ممکن است شرایط زمینه‌ای مثل دیابت،‌ فشار خون بالا،‌ سکته و یا بیماری قلبی –که در بعضی جوامع اقلیت نژادی نرخ بالاتری دارند-  بخشی از دلیل آسیب‌پذیری بالای ما باشد.

اگر اینگونه باشد بدون مبرا دانستن مقامات عمومی از این مسئله، باید اشاره کرد که آن‌ها باید بر اساس وظیفه‌ای که برای ارتقای برابری نژادی دارند،‌ از گروه‌هایی که در معرض خطر بیشتری هستند حمایت بیشتری انجام دهند.

ما نباید این ایده رایج را بپذیریم که بر اساس آن مرگ نامتناسب و بیش از اندازه اقلیت‌های نژادی در اثر بیماری، یک «پدیده طبیعیِ» اجتناب‌ناپذیر تلقی می‌شود.

غیر ممکن است که بتوانیم اقدامات لازم برای حفاظت از مرد می که نژادهای متفاوت دارند را انجام دهیم، بدون آن‌که درک کنیم رفتار کرونا و رفتار جامعه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم و می‌میریم در قبال آن‌ها متفاوت است. این کار باید دهه ها پیشتر از این انجام می‌شد. و همانطور که همه می‌توانند هر چیز دیگری که مرتبط با این بیماری است را ببینند،‌ نتایج ناتوانی در عملکرد در قبال این  مسئله نیز در معرض دید همگان است.