ارتش انگلیس در دوران استعماری خود جنایات بیشماری را در کنیا مرتکب شده و جان انسان‌های بسیاری را گرفته است.
به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، نیروی هوایی انگلیس در سال ۱۹۵۳ در عملیاتی موسوم به «عملیات قارچ» یک دوره دو ساله بمباران هوایی علیه کنیا را آغاز کرد.
بر اساس گزارش rattibha، در سال ۱۹۵۲، شورشی علیه سلطه انگلیس در کنیا آغاز شد که با دهه‌ها خشم بر سر الحاق سرزمین‌های بومی این کشور به انگلیس آغاز شد.
تا سال ۱۹۴۸ حدود ۱.۵ میلیون نفر از مردم «کیکویو» تنها ۵۱۸ هزار هکتار از اراضی را در اختیار داشتند، در حالی که تنها ۳۰ هزار شهرک‌نشین انگلیسی مالک بیش از سه میلیون هکتار بودند.
مردم «کیکویو» با انجام یک سری حملات علیه مهاجران انگلیسی و «وفاداران» استعماری آفریقایی، آنچه را که به عنوان قیام «مائو مائو» شناخته شد، آغاز کردند؛ انگلیس از تبلیغات نژادپرستانه و جنگ سرد علیه این شورش استفاده کرد.
کمپین ترور انگلیس شامل کشتار هزاران غیرنظامی و بازداشت یک میلیون نفر دیگر در اردوگاه‌های زندانی بود که آنها آن را «دهکده‌های حفاظتی» نامیدند.بیش از ۱۱۰ هزار بومی به طور سیستماتیک به اردوگاه‌های بازداشت فرستاده شدند و تحت شکنجه، سوء استفاده جنسی، کار اجباری و سوء تغذیه قرار گرفتند.
بر اساس گزارش کمیسیون حقوق بشر کنیا، ۹۰ هزار کنیایی به قتل رسیده و یا شکنجه شدند و ۱۶۰ هزار نفر بدون محاکمه دستگیر شدند.
در سال ۲۰۱۳، دولت انگلیس ۱۹.۹ میلیون پوند به عنوان غرامت به بیش از ۵ هزار قربانی شکنجه و آزار در جریان شورش «مائو مائو» پرداخت کرد (تنها سه هزار پوند برای هر قربانی)؛ با وجود به رسمیت شناختن جنایات آنها، هیچ مقام انگلیسی تاکنون متهم نشده است.
نخستین مجموعه از اسناد توسط دادگاه عالی انگلیس در اعتراض حقوقی کنیایی‌ها برای سوء استفاده و شکنجه بیش از ۶۰ سال پیش منتشر شده است.
یکی از اسناد ارسال شده می‌گوید که یک افسر در زنده سوزاندن مظنونی که در یک اردوگاه بازداشت و بازجویی نگهداری می‌شد دست داشت؛ برخی دیگر جزئیات شوک‌برانگیز یک فرمانده ارشد پلیس که از لندن برای تحقیق فرستاده شده است را شرح می دهند.