دولت آمریکا درصدد احیای سیاست‌های مهاجرتی مبتنی بر جرم انگاری مهاجرت است. این در حالی است که بحرانی انسانی در مرز و در شهر‌های مرزی آمریکا رقم خورده است.
به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، آمریکا در حالی قوانین مهاجرتی سختگیرانه خود را احیا می‌کند که این قوانین به دولت این کشور امکان اخراج سریع‌تر مهاجران را می‌دهد؛ این در حالی است که دولت آمریکا از سال ۲۰۲۰ مهاجران را تحت «قانون ۴۲» پیش از آنکه فرصت ارائه درخواست خود را داشته باشند، اخراج می‌کرد.
شمار مهاجران اخراج شده در مرز آمریکا با استناد به قانون مذکور از مارس ۲۰۲۰ تا هفته‌های اخیر به رقم ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر رسید.انقضای قانون مذکور که به بهانه شیوع کرونا و مسائل بهداشتی اعمال می‌شد، به حضور ده‌ها هزار پناهجو و مهاجر در مرز آمریکا و مکزیک و بروز بحران انسانی در مرز آمریکا و شهر‌های مرزی این کشور منجر شد.
مهاجران حاضر در مرز آمریکا پس از عبور از گذرگاه‌های مخاطره آمیز جهان و به ویژه «دارین گپ» به عنوانی مخاطره آمیز‌ترین گذرگاه مهاجرتی در جهان، افرادی هستند که از خستگی، گرسنگی، خشونت باند‌های جنایتکار، سرقت، سوءاستفاده جنسی و قاچاق انسان رنج بردهاند.
کودکان مهاجر که بخش عمده‌ای این مهاجران را تشکیل می‌دهند، به دلیل کمبود غذا و آب تمیز در طول سفر با سوءتغذیه و کم آبی مواجه هستند.
جمع آوری اقامتگاه‌های مهاجرتی از سوی دولت بایدن به بهانه رسیدگی سریع به وضعیت و درخواست مهاجران، سبب شده تا پناهجویان و مهاجران در چادر‌های موقت زندگی می‌کنند؛ سرویس بهداشتی محدود به یک توالت رو باز قابل حمل است که روزانه بین ۸۰۰ تا ۲ هزار نفر از آن استفاده می‌کنند.
بی توجهی دولت آمریکا به وضعیت مهاجران در مرز این کشور با مکزیک سبب شده تا پناهگاه‌ها، اقامتگاه‌ها، بیمارستان‌ها و حتی بازداشتگاه‌های مهاجرتی در شهر‌های مرزی با وضعیت بحرانی و ازدحام جمعیت مواجه شوند؛ همزمان دولت‌های آمریکا با ساخت پناهگاه‌های مهاجرتی جدید در مرز مخالفت می‌کنند.
اجتناب دولت آمریکا از تخصیص بودجه به شهر‌های مرزی برای مقابله با بحران مهاجرتی به نوبه خود به بروز احساسات ضد مهاجرتی در این شهر‌ها منجر می‌شود که در برخی موارد به حوادث مرگباری منجر می‌شود.
وضعیت در برخی از شهر‌های ایالت‌های مرزی تگزاس و آریزونا به حدی وخیم است که صلیب سرخ در حال کمک رسانی به سازمان‌های خصوصی برای تامین غذا و دیگر مایحتاج مهاجران است.
مهاجران در خیابان‌ها می‌خوابند و مراکز اقامتی از ارائه اتاق به مهاجران خودداری می‌کنند؛ کودکان از ساکنان شهر برای غذا التماس می‌کنند؛ بیشتر مهاجران به سختی می‌توانند یک وعده غذا در روز را تهیه کنند؛ زنان مهاجر گرفتار باند‌های قاچاق انسان و فحشا می‌شوند.
گروه‌های بشردوستانه در خط مقدم بحران انسانی می‌گویند در حالی که دولت فدرال قانون ارائه سرپناه و غذا به مهاجران قانونی را به عنوان بهانه مطرح می‌کند، مردم گرسنه می‌مانند و در پیاده رو‌ها می‌خوابند.
محدودیت در پذیرش مرزی، بازداشت و پروسه طولانی مدت پردازش درخواست که گاه تا هفت سال ادامه می‌یابد، مهم‌ترین عوامل رقم خوردن بحران انسانی در مرز آمریکا هستند.