بنیاد هابیلیان با اشاره به سکوت سازمان ملل و نهادهای آن نسبت به اقدام تروریستی در استان سیستان‌وبلوچستان، تصریح کرد: سکوت در برابر این اقدام‌ها، به نوعی اعطای مشروعیت به اقدام‌های تروریستی است که می‌تواند منجر به استمرار آن شود.
به گزارش سایت ستاد حقوق بشر، بنیاد هابیلیان خانواده شهدای ترور کشور درپی حمله تروریستی گروهک جیش‌الظم در نامه‌ای سرگشاده به آنتونیو گوترش، به دبیرکل سازمان ملل، تصریح کرد: ما خانواده‌های قربانیان ترور در ایران، به‌طور صریح از شورای امنیت، سازمان ملل و نهادهای زیر مجموعه آن و دیگر نهادهای بین‌المللی می‌خواهیم تا با محکوم کردن حادثه تروریستی تلخ ۲۶ اکتبر در ایران که منجر به شهادت ۱۰ نیروی پلیس شد، به وظایف و تعهدات خود در مبارزه مشترک جهانی با تروریسم و اتخاذ رویکردی برابر نسبت به همه کشور‌های جهان عمل کنند.
متن این نامه به شرح زیر است:
آقایان آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل
پاسکال کریستین، رئیس شورای امنیت سازمان ملل
فیلمون یانگ، رئیس مجمع عمومی سازمان ملل
همانطور که اطلاع دارید متاسفانه ظهر روز شنبه ۲۶ اکتبر ۲۰۲۴ عوامل یک گروه تروریستی افراط‌گرا به نام جیش‌العدل، به حمله به ۲ خودروی نیرو‌های پلیس در ایران، ۱۰ نفر از آنان را به شهادت رساند و مسئولیت آن را نیز برعهده گرفت.
متاسفانه این نخستین حمله تروریستی و خشونت‌بار در استان سیستان‌وبلوچستان ایران در سال جاری نبوده است؛ از ابتدای سال شمسی ۲۰ مارس تاکنون، دست‌کم ۱۶ حمله تروریستی در این استان مرزی کشورمان رخ داده است که نتیجه آن تاکنون ۵۴ شهید بوده است؛ تقریبا همه این حمله‌ها نیز ازسوی گروه تروریستی و افراط‌گرای جیش‌العدل ارتکاب یافته است.
مبارزه با تروریسم، نیازمند تلاشی مشترک ازسوی همه کشور‌ها و نهادهای بین‌المللی است؛ این پدیده برای همه کشور‌ها یک چالش مهم است؛ تروریسم نه‌تنها امنیت هریک از کشور‌ها را هدف قرار می‌دهد، بلکه همه تلاش‌های صورت‌گرفته بین‌المللی برای ایجاد امنیت و صلح را نیز خدشه‌دار می‌کند؛ تاکنون ۱۵ کنوانسیون بین‌المللی درباره تروریسم و مواجهه با آن تدوین و اجرا شده است، اما متاسفانه تکرار این حوادث تلخ در کشور ما و سکوت پرسش‌برانگیز مجامع بین‌المللی، کارایی این اسناد را مورد تامل جدی کرده است.
وجود پدیده‌های این‌چنینی مانند تروریسم نیازمند آن است که همه اجزای جامعه جهانی از دولت‌ها گرفته تا سازمان‌های بین‌المللی و حتی شخصیت‌های موثر، موضع واحدی داشته باشند؛ بی‌تفاوتی نسبت این پدیده، تروریست‌ها و دولت‌های حامی آن‌ها را یاغی‌تر می‌کند؛ بنابراین اتخاذ موضع واحد در قبال رخداد‌های این‌چنینی که در گوشه و کنار جهان رخ می‌دهد، امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است.
محکومیت اقدام‌های تروریستی در ایران به‌ویژه حادثه تروریستی ۲۶ اکتبر، یکی از وجوه حداقلی مبارزه مشترک با تروریسم در دنیا به شمار می‌رود؛ متاسفانه تاکنون سازمان ملل و نهادهای آن از جمله شورای امنیت، نسبت به این موضوع و ضرورت محکومیت این اقدام تروریستی سکوت اختیار کرده‌اند؛ سکوت در برابر این اقدام‌ها، به نوعی اعطای مشروعیت به اقدام‌های تروریست‌هاست که می‌تواند منجر به استمرار آن شود.
ما خانواده‌های قربانیان ترور در ایران، به‌طور صریح از شورای امنیت، سازمان ملل و نهادهای زیرمجموعه آن و دیگر نهادهای بین‌المللی می‌خواهیم تا با محکوم کردن حادثه تروریستی تلخ ۲۶ اکتبر در ایران که منجر به شهادت ۱۰ نیروی پلیس شد، به وظایف و تعهدات خود در مبارزه مشترک جهانی با تروریسم و اتخاذ رویکردی برابر نسبت به همه کشور‌های جهان عمل کنند.