ردپای حقوق بشر در ۴ بزنگاه!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر،  در سرمقاله امروز روزنامه حمایت که با «ردپای حقوق بشر در ۴ بزنگاه!»به قلم حسام الدین برومند منتشر شده چنین آمده است: تجربه چهل ساله جمهوری اسلامی نشان می دهد که دشمنان و بدخواهان ملت ایران همواره از حقوق بشر به عنوان ابزار فشاری علیه کشورمان استفاده کردند و ژست حقوق بشری آنها از تراژدی های تلخ روزگارست. اخیرا هم نشریه پولتیکو، سندی محرمانه از "برایان هوک" که اکنون مسئول گروه اقدام ایران در وزارت خارجه آمریکاست، منتشر کرده که نشان می دهد او به وزیر خارجه وقت آمریکا توصیه می کند ملاحظات حقوقی و اخلاقی را در زمینه حقوق بشر در مقابل کشورهایی مانند ایران کنار گذاشته و از حقوق بشر صرفا به عنوان ابزاری برای فشار استفاده کنند! این همان چهره بدون بزک آمریکاست.
آمریکایی ها در سال های گذشته همواره از حقوق بشر به عنوان یک ابزار انتقامی و اهرم فشار استفاده کردند و اکنون بر اساس شواهد و قرائن متقن پیش بینی می شود در واکنش به برگزاری دادگاه های مفاسد اقتصادی و برخورد قانونی با سلب کنندگان امنیت اقتصادی ، بار دیگر مساله حقوق بشر را علیه ایران اسلامی علم کنند.
پیش از این نیز در سه مقطع حساس و مهم، آمریکا به بهانه واهی حقوق بشر، فضاسازی علیه کشورمان را با هدف افزایش فشار کلید زده بود.
یکم. پس از ناکامی بزرگ دشمن در فتنه آمریکایی-صهیونیستی سال ۸۸ که تضعیف ساختارهای نظام رانشانه رفته بودند، آمریکایی ها اهرم حقوق بشری علیه ایران اسلامی را به صحنه آوردند.
علی رغم ادعاها و اتهامات حقوق بشری از سوی آمریکا به کشورمان ، ایران اسلامی همکاری استاندارد و مطلوبی را با شورای حقوق بشر در راستای مکانیزم یو پی آر- بررسی دوره ای و جهانی حقوق بشر کشورها- به اثبات رساند؛ چرا که در خرداد ماه سال ۸۹ گزارش نهایی حقوق بشر کشورمان در چهارمین نشست شورای حقوق بشر با اجماع به تصویب رسیده بود. ضمن آنکه ایران با گزارشگرهای موضوعی حقوق بشر به خوبی همکاری کرده بود و آنها این فرصت را یافته بودند تا در مواعد مختلف به ایران بیایند و گزارش تهیه نمایند.اما در اقدامی سیاسی و مغرضانه و با نادیده گرفتن همکاری های حقوق بشری ایران،  فروردین ۱۳۹۰ (مارس ۲۰۱۱) شورای حقوق بشر سازمان ملل در اقدامی عجیب و به شدت شگفت انگیز، قطعنامه ای را تصویب کرد که برپایه آن مقرر شد تا «گزارشگر ویژه حقوق بشر» برای ایران تعیین شود!
هدف از صدور این قطعنامه ، سیاه نشان دادن وضعیت حقوق بشر در ایران بود و تعیین "گزارشگر ویژه" - و نه موضوعی - در اقدامی شاذ و نادر و برخلاف رویه معمول بین المللی با ۲۲ رای موافق از ۴۷ عضو شورای حقوق بشر به تصویب رسید و مدتی بعد در امتداد این قطعنامه غیرقانونی ،«احمد شهید» در ۲۷ خرداد ۹۰ (ژوئن ۲۰۱۱) به عنوان گزارشگر حقوق بشر در امور ایران انتخاب شد. جالب است که هم در صدور قطعنامه تعیین گزارشگر ویژه و هم در انتخاب مصداق آن یعنی احمد شهید دشمنان نشان دار جمهوری اسلامی و در راس آنها آمریکا طراح و کارگردان ماجرا بودند.
بنابراین؛ مشاهده می شود دشمنان ایران اسلامی پس از ناکامی در فتنه سال ۸۸، هم قطعنامه حقوق بشری علیه ما صادر کردند و هم گزارشگر ویژه حقوق بشر را به ایران تحمیل کردند.
دوم. مقطع دومی که فشار حقوق بشری علیه ایران را کلید زدند پس از توافق هسته ای بود. نهادهای به اصطلاح حقوق بشری وابسته به غرب مانند سازمان عفو بین الملل آشکارا تاکید کردند پس از توافق ژنو( سوم آذر ۹۲) از موضوع هسته ای به موضوع حقوق بشر تغییر فاز می دهند. پس از آن مقطع بود که فشارهای زنجیره ای حقوق بشری علیه ایران اوج گرفت . از جمله پارلمان اتحادیه اروپایی در اقدامی مداخله جویانه با محوریت مسائل به اصطلاح حقوق بشری، ایران را به نقض حقوق بشر متهم کرد. رسانه های غربی مدام نغمه اعزام نماینده ویژه حقوق بشر اتحادیه اروپایی به ایران را سر دادند. جان کری، وزیر خارجه وقت آمریکا هم به میدان آمد و در نشست کمیته روابط خارجی مجلس سنای این کشور به صراحت رجز خواند که «موضوع حقوق بشر ایران را نیز در کنار مساله هسته ای و اعمال تحریم های این کشور دنبال می کنیم.» (سایت وزارت امور خارجه آمریکا ـ ۲۰/۱/۹۳) و...
سوم.  در مقطع سوم، دشمن پس از ناکامی در هدایت آشوب ها و اغتشاشات که در پوشش اعتراضات اقتصادی انجام می شد، از اهرم حقوق بشر استفاده کرد.  بطوریکه در سال گذشته، دشمنان نشان دار ایران اسلامی، به اسم حقوق بشر! حامی آشوبگران و اغتشاشگران بودند ، تحریم‌های حقوق بشری علیه ایران اعمال کرده و حتی رییس قوه قضاییه کشورمان را در لیست تحریم‌ها قرار دادند!
چهارم. اکنون نیز در حالیکه قوه قضاییه در حال برخورد قانونی با مفسدان اقتصادی و دانه درشت ها و به تعبیری تروریست های اقتصادی است؛ شواهد و رصد رسانه های بیگانه نشان می دهد که با ابزار حقوق بشری دوباره به میدان خواهند آمد و به اسم حقوق بشر!  فشارها و فضاسازی ها را افزایش    می دهند تا حاشیه امنی برای سلب کنندگان امنیت اقتصادی باشد. ضمن آنکه انتصاب فردی مثل برایان هوک در راس گروه اقدام علیه ایران ، نشان از به پیش کشیدن سناریوهای حقوق بشری علیه ایران اسلامی خواهد بود. اینجاست که وزارت خارجه با همکاری ستاد حقوق بشر کشورمان باید آمادگی های لازم را داشته باشند و سناریوهایی را برای ناکامی دشمن تعبیه نمایند.
و بالاخره باید گفت؛ دلیل اصلی هجمه های کلیشه ای حقوق بشر به جمهوری اسلامی ایران با بهانه های واهی علاوه بر افزایش فشار و فضاسازی و انتقام از ناکامی های قبلی، عمدتا دو موضوع اصلی است؛ اول اینکه آنها با احکام اسلام دشمنی دارند و به بهانه مسئله حقوق بشر خواهان فقه زدایی از قوانین ایران هستند و ابایی هم ندارند  به اسم حقوق بشر و حمله به مجازات های اسلامی از فلان تروریست و فلان مفسد فی الارض حمایت نمایند! و دوم اینکه موضوع حقوق بشر ابزاری در دست نظام سلطه است تا در پوشش آن از هواداران و گماشتگان خود و یا هر کسیکه به هرنحوی از انحاء به نظام اسلامی لطمه می زند، دفاع کنند.