به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، کارنامه جنایت‌های رژیم صهیونیستی، کارنامه‌ای آغشته به خون است که قربانیانش زنان، کودکان، سالمندان، خبرنگاران، فعالان حقوق بشر، ... را شامل می‌شود. ریچل کوری نام یک قربانی این کارنامه سیاه است؛ یک دختر ۲۳ آمریکایی در میانه مبارزه جهت دستیابی به عدالت برای فلسطینیان توسط رژیم صهیونیستی کشته شد. نام کوری، اکنون در غزه نماد مقاومت است و داستان زندگی کوتاه، اما اثرگذارش در دو دهه گذشته در قالب‌های مختلف تعریف و تفسیر شده است.
کوری پس از مشاهده تخریب ده‌ها خانه توسط بولدوزر‌های ارتش رژیم صهیونیستی، زمانی که قصد داشت مانع تخریب خانه یک فلسطینی در اردوگاه آوارگان رفح در نزدیکی مرز نوار غزه و مصر شود، با یک بولدوزر ۶۰ تنی D ۹ شرکت کاترپیلار زخمی شد و بیست دقیقه بعد جان باخت؛ وی یکی از هشت داوطلبی بود که به عنوان سپر انسانی برای خانواده‌های فلسطینی عمل می‌کردند. در همان روز مرگ کوری، ۹ فلسطینی از جمله یک دختر ۴ ساله و یک پیرمرد ۹۰ ساله به شهادت رسیدند.
وی در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۳ به عنوان یکی از اعضای سازمان ISM که سازمانی متشکل از فعالان حامی فلسطین بود، وارد اراضی اشغالی شده بود؛ کوری دو روز بعد عازم رفح در جنوب نوار غزه شد. در آن روزها، غزه شاهد حضور نظامیان صهیونیست، تانک‌ها و خودرو‌های زرهی آنان بود، تک تیرانداز‌ها در برج‌های دیده بانی مستقر بودند و بالگرد‌ها و هواپیما‌های نظامی رژیم صهیونیستی در آسمان جولان می‌دادند.
انتفاضه دوم بیش از دو سال قبل آغاز شده بود؛ مرگ و ویرانی نیز از ویژگی‌های زندگی در غزه بود؛ عملیات پاکسازی فلسطینیان با سرعت توسط رژیم صهیونیستی در حال انجام بود. اما جهان همچنان از دور به این حوادث آبستن فاجعه و با اشتیاق به حرکت آمریکا و انگلیس در مسیر جنگ علیه عراق در جت و جوی سلاح‌های کشتار جمعی که هیچگاه یافت نشد، می‌نگریست.
کوری به عنوان یک فعال صلح و حقوق بشر و مبارز حقوق فلسطینیان به غزه رفته بود؛ وی در ایمیلی برای خانواده اش نوشته بود: هیچ مقدار مطالعه، شرکت در کنفرانس، تماشای مستند و شنیدن روایت‌های دهان به دهان نمی‌توانست مرا با واقعیت اینجا آشنا کند، باید این جا باشید تا تصوری از آن چه در این جا می‌گذرد، داشته باشید. سه هفته بعد، او در ایمیلی به مادرش نوشت: من شاهد یک نسل کشی مزمن هستم.
روز بعد از مرگ کوری، آریل شارون، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی، به جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا، وعده داد که این رژیم تحقیقات «کامل، معتبر و شفافی» را در مورد این حادثه انجام دهد. جسد کوری توسط مقام‌های صهیونیست به مرکز ملی پزشکی قانونی در تل آویو منتقل شد و در آن جا کالبد شکافی انجام شد؛ گزارشی از این کالبدشکافی منتشر نشد، اما به گفته دیده بان حقوق بشر، نتیجه این بود که مرگ ناشی از فشار روی قفسه سینه با شکستگی دنده‌ها و مهره‌ها و زخم‌های پارگی در ریه راست همراه با خونریزی جنب حفره‌ها رخ داده است.
خانواده کوری به دلیل نارضایتی از گزارش ارتش رژیم صهیونیستی درباره حادثه منجر به مرگ وی، هفت سال بعد در مارس ۲۰۱۰، علیه رژیم صهیونیستی شکایت کردند. جلسات پراکنده به مدت ۱۸ ماه به طول انجامید؛ دادگاه شهادت چهار فعال ISM زا به عنوان شاهد حادثه شنید، اما یک پزشک غزه که زخم‌های کوری را معاینه کرده بود، اجازه ورود به اراضی اشغالی برای ادای شهادت را دریافت نکرد.
در نهایت شکایت مذکور در سال ۲۰۱۲ با طرح ادعای قرار نداشتن کوری در مسیر دید راننده بولدوزر رد شد؛ ضمن این که تحقیقات داخلی ارتش رژیم صهیونیستی راننده بولدوزر را از هر تقصیری تبرئه کرد و قاضی اعلام کرد که رژیم صهیونیستی نمی‌تواند مسئول شناخته شود، زیرا بولدوزر در یک عملیات رزمی شرکت داشت.
یک افسر آموزش ارتش رژیم صهیونیستی در جریان جلسه رسیدگی به شکایت خانواده کوری به دادگاه منطقه حیفا گفت که شبه‌نظامیان، غیرنظامیان فلسطینی و فعالان بین‌المللی همگی اهداف قانونی هستند.
یک سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی نیز فعالان ISM را گروهی توصیف کرد که بسیار غیرمسئولانه عمل می‌کنند و با قرار دادن عمدی خود در یک منطقه جنگی، همه را در معرض خطر قرار می‌دهند. این در حالیست که گزارش‌های موجود از روز حادثه نشان می‌دهد که بولدوزر آهسته به سمت کوری رفت و پس از لیز خوردن وی از پره بولدوزر، راننده توجهی به فریاد‌های دیگران نشان داد و به کار خود ادامه داد.
خانواده کوری می‌گویند که هنوز نتوانسته اند که کسی را به خاطر مرگ دخترشان یا اشغال خشونت آمیز فلسطین توسط صهیونیست‌ها پاسخگو کنند؛ ضمن این که نتوانسته اند بر سیاست آمریکا در قبال رژیم صهیونیستی تاثیری بگذارند. تاکنون کاترپیلار، ارتش و وزارت خارجه رژیم صهیونیستی و سفارت این رژیم در آمریکا از پاسخگویی به پرسش‌های مکرر در رابطه با این پرونده خودداری کرده اند.
در سال ۲۰۰۵، والدین کوری، همراه با چهار خانواده فلسطینی که بستگانشان کشته یا مجروح شدند، علیه شرکت کاترپیلار واقع در تگزاس شکایت کردند؛ آن‌ها کاترپیلار را به یک سری جرایم، از جمله جنایات جنگی و قتل غیرقانونی متهم کردند. براساس استدلال آن‌ها، چون کاترپیلار می‌دانست که این تجهیزات به طور غیرقانونی مورد استفاده قرار می‌گیرد، آن‌ها در جنایت‌های رخ داده، مشارکت داشتند.
شرکت مذکور از سال ۱۹۶۷ چنین تجهیزاتی را در اختیار ارتش رژیم صهیونیستی قرار داده است؛ هزینه بولدوزر‌های کاترپیلار توسط مالیات دهندگان آمریکایی پرداخت شده و به عنوان بخشی از ۳.۳ میلیارد دلاری که رژیم صهیونیستی هر سال از واشنگتن دریافت می‌کند، در اختیار این رژیم قرار گرفته است.
این پرونده در سال ۲۰۰۷ توسط دادگاه استیناف رد شد، زیرا دادگاه اعلام کرد نمی‌تواند بدون بازجویی ضمنی و حتی محکوم کردن سیاست خارجی آمریکا در قبال رژیم صهیونیستی به نفع شاکیان رای بدهد. دادگاه همچنین مدعی شد: در این چارچوب، ما به پتانسیل ایجاد شرمساری بین‌المللی نظر داریم که می‌تواند تصمیمات سیاست خارجی را در زمینه حساس درگیری رژیم صهیونیستی و فلسطین تضعیف کند.
جنایت رژیم صهیونیستی در فلسطین ادامه دارد و نام کوری در میان مردم فلسطین و همه حامیان حقوق مردم این کشور جاودانه شد. از زمان مرگ کوری تاکنون هزاران فلسطینی جان خود را بر اثر جنایت‌های رژیم صهیونیستی از دست دادند و جامعه بین المللی و کشور‌های غربی مدعی حقوق بشر همچنان چشم و گوش و دهان خود را بر روی این واقعیت بسته اند.
روی کار آمدن کابینه راستگرای افراطی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، سبب شد تا موج خشونت‌ها علیه فلسطینیان وارد مرحله جدیدی شده و حتی برخی از مقام‌های این کابینه خواستار محو برخی از مناطق فلسطین شوند.
براساس گزارش‌ها، از آغاز سال ۲۰۲۳ تاکنون ۹۵ فلسطینی به دست رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند؛ ۱۷ نفر از این شهدا کودک و نوجوان و دو نفر نیز سالمند هستند. فلسطینیان در بیستمین سالگرد مرگ کوری، شاهد سطحی از خشونت و وحشی گری رژیم صهیونیستی هستند که در پی سکوت و چشم پوشی جامعه بین المللی درباره جنایت‌های این رژیم رشد قابل توجهی داشته و از کنترل خارج شده است.