به گزارش مرکز پایش ستاد حقوق بشر، محکومیت ناپدری «جیکوب کراچ» به اتهام قتل فرزند، آخرین مورد از سال اول کرونا بود.
بر اساس گزارش گاردین، «آرتور لابینجو هیوز، استار هابسون، فینلی بودن و جیکوب کراچ» در یک دوره هفت ماهه در سال ۲۰۲۰ پس از آزار مداوم از سوی بزرگسالانی که قرار بود از آن‌ها مراقبت کنند، کشته شدند.
آرتور، کودک شش ساله، پس از هفته‌ها آزار و شکنجه، از جمله مسموم شدن با نوشیدنی‌های حاوی نمک و قرار گرفتن تا ۱۴ ساعت در انزوا، در ژوئن ۲۰۲۰ از سوی نامادری خود به قتل رسید.
«استار هابسون» ۱۶ ماهه در سپتامبر ۲۰۲۰ از سوی دوست مادرش کشته شد، «فینلی بودن» ۱۰ ماهه پس از تحمل ۱۳۰ جراحت جداگانه در روز کریسمس سال ۲۰۲۰ از سوی والدینش مرده پیدا شد.
آخرین موردی که به دادگاه راه یافت، مربوط به «جیکوب کراچ» کودک ۱۰ ماهه‌ای است که از سوی ناپدری‌اش در ۳۰ دسامبر ۲۰۲۰ پس از تحمل ده‌ها جراحت، از جمله دستکم ۳۹ شکستگی دنده، کشته شد.
شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد قرنطینه کرونایی، که در مارس ۲۰۲۰ آغاز شد، به طور قابل توجهی مانع از توانایی ارائه خدمات برای محافظت از کودکان در برابر آسیب شد.
«ابیگیل جیل»، معاون سیاست‌گذاری و امور عمومی، گفت: اکنون شروع به دیدن تأثیری هستیم که قرنطینه بر مراقبت اجتماعی کودکان و خردسالان آسیب‌پذیر داشته است؛ آنچه این موارد نشان می‌دهد این است که عمیق‌ترین ترس‌های ما برای برخی از کودکان محقق شد و آسیب پشت در‌های بسته رخ داد.
آمار‌های دولتی انگلیس نشان می‌دهد که در سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، ۲۲۳ مورد مرگ کودکان ناشی از سوءاستفاده یا بی‌توجهی وجود داشته است که نسبت به سال پیش از آن ۱۸۸ مورد افزایش را نشان می‌دهد؛ این رقم شامل کودکان تحت مراقبت نیز می‌شود.
تماس با خط کمک «NSPCC» از بزرگسالانی که نگرانی در مورد سلامتی یک کودک دارند نسبت به سال پیش از آن ۲۳ درصد افزایش یافته و به رکورد ۸۵ هزار نفر در سال ۲۰۲۰-۲۰۲۱ رسیده است.
در همین مدت ۵۳۶ اعلان حادثه جدی مربوط به کودکان وجود داشت که ۸۷ مورد نسبت به سال ۲۰۱۹-۲۰۲۰ افزایش داشت و بیشترین افزایش در نیمه نخست همان سال، زمانی که شرایط قرنطینه در سخت‌ترین شرایط قرار داشت، ثبت شد.
جیل گفت: آنچه در تعداد کمی از موارد دیده‌ایم، روشی است که در آن اقدامات قرنطینه در واقع به عنوان پوششی از سوی برخی بزرگسالان که قصد آسیب رساندن به آن کودکان را داشتند، استفاده می‌شود؛ اکنون که این پرونده‌ها از طریق سیستم قضایی انگلیس در حال بررسی هستند، ما می‌بینیم که جزئیات وحشتناک همه آن‌ها آشکار می‌شود.
والدین آرتور حتی پس از کاهش محدودیت‌های قرنطینه، او را از مدرسه باز داشتند، در حالی که والدین «فینلی» به دلیل محدودیت‌های کرونا، اغلب از ورود مددکاران اجتماعی به خانه‌شان جلوگیری می‌کردند.
جیل گفت: بسیاری از افراد فعال در این زمینه، خدماتی مانند مدرسه و بازدیدکنندگان بهداشتی که علائم خطر را تشخیص می‌دهند و به مراقبت‌های اجتماعی کودکان هشدار می‌دهند، نمی‌توانند این کار را انجام دهند، اما حتی قبل از همه‌گیری، ما یک سیستم مراقبت اجتماعی از کودکان داشتیم که واقعا به سمت نقطه شکست پیش می‌رفت.
وی افزود: در طول دهه گذشته، ما شاهد تغییر قابل توجهی از مقامات محلی که می‌توانند پول خود را برای مداخله زودهنگام و حمایت از خانواده‌ها خرج کنند، به سمت کاهش بوده‌ایم، به این معنا که اکنون تمرکز بر مداخله در بحران حمایت از کودکان است؛ نتیجه آن چیزی است که اکنون شاهد به ثمر نشستن آن هستیم؛ موارد بیشتر و بیشتر از شدیدترین اشکال سوءاستفاده و غفلت.
جیل تاکید می‌کند: ما اکنون در یک مقطع حساس هستیم؛ مطمئن هستم که مردم از شنیدن اینکه مقامات می‌گویند ما درس می‌گیریم و وضعیت تغییر می‌کند، خسته شدهاند، زیرا این اتفاق مورد به مورد است، اما متأسفانه، ما هیچ اصلاح عمده‌ای در مراقبت اجتماعی از کودکان و همچنین سرمایه‌گذاری ملی در این زمینه ندیده‌ایم.