«انسیه شاه‌حسینی»، کارگردان فیلم سینمایی «دست ناپیدا» و برنده جایزه حقوق بشر در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر در گفت‌وگو با سایت ستاد حقوق بشر، گفت: قصه فیلم من روایت حضور زنانی شجاع و ایثارگر است که در پشت جبهه و در حاشیه رود کارون در دوران جنگ تحمیلی، حماسه‌آفرینی می‌کنند.
شاه‌حسینی در ادامه با بیان اینکه همیشه دغدغه ساخت فیلمی از حضور زنان در پشت جبهه‌های جنگ و در حمایت و پشتیبانی از رزمندگان دوران دفاع مقدس را داشتم، افزود: ظاهر قصه این است که شماری از زنان، لباس‌های رزمنده‌ها را می‌شویند و یک خبرنگار زن از آنها عکس می‌گیرد و با فروش عکس‌ها، کسب درآمد می‌کند، ولی پس از مشاهده ایثارگری‌های رزمندگان و بانوان ایرانی بسیار تحت تاثیر قرار می‌گیرد و متحول می‌شود.
این بانوی کارگردان تصریح کرد: حملات ناجوانمردانه‌ای که در دوران دفاع مقدس علیه رزمنده‌ها، زنان و کودکان ایرانی صورت گرفت، مانند جنگ امروز غزه است که زنان و کودکان بی‌دفاع را به خاک و خون می‌کشند. در قصه من زنانی که صلح طلب هستند نه در پی جنگ، وقتی دست‌شان از خرده استخوان‌های جامانده در لباس‌های شسته شده رزمنده‌ها زخمی می‌شود به جای احساس درد، صلوات می فرستند؛ از این زنان پاک تر و مهربان تر چه کسی است؟ که جنایتکاران آنها را به رگبار می‌بندند و یا بمباران می‌کنند! این صحنه‌ها تنها گوشه ای از جنایت‌هایی است که در جنگ تحمیلی و دوران دفاع مقدس در فیلم من به تصویر کشیده شده است.
شاه‌حسینی همچنین بیان کرد: مدعیان حقوق بشر قصد دارند این حماسه آفرینی‌ها را برای نسل جوان کمرنگ کنند ولی با آثار هنری مستند و دراماتیزه آن ایثارگری‌ها و مظلومیت‌ها، تاثیرگذارتر و ماندگار می‌شوند. مثلا در قضیه غزه وقتی تنها آماری از شمار شهدا بدهند بدون تصویر و مستند، شاید تاثیر کمتری بر مخاطب بگذارد ولی همین آمار وقتی صحنه‌هایی از کشتار غیرنظامیان، زنان و کودکان توسط رژیم صهیونیستی مستند شوند و مثلا یک کودک را که در دستش عروسکی است و روی ویرانه‌های باقی‌مانده از جنگ نشسته ببینیم، تمام درد و غصه ناشی از جنگ به مخاطب منتقل می‌شود و این یعنی قصه درام.
وی در پایان ضمن قدردانی از ستاد حقوق بشر، گفت: من جایزه‌های زیادی گرفتم چه در سطح بین‌المللی چه داخلی، ولی جایزه ستاد حقوق بشر برای من خیلی باارزش است، به دلیل این که بانیان این جایزه نقاط ظریف فیلم من را دیدند و من قدردان این درک و بصیرت هستم؛ کاش تمامی داوران جشنواره فجر ظرافت قصه و داستان فیلم من را می‌دیدند.