به گزارش سایت ستاد حقوق بشر، به مناسبت سالگرد آغاز نسل کشی رژیم اسرائیل در غزه، گروهی از کارشناسان مستقل حقوق بشر سازمان ملل متحد بیانیه زیر را صادر کردند:
جهان با عمیق ترین بحران از زمان پایان جنگ جهانی دوم مواجه است. جنایاتی که جهان در جنگ جهانی دوم شاهد آن بود، منجر به عزم جمعی برای گفتن «دیگر هرگز» و ایجاد سازمان ملل متحد برای رسیدن به این هدف شد. جهان شاهد تشدید خشونت‌های بی‌رحمانه است که منجر به حملات نسل‌کشی، پاک‌سازی قومی و مجازات دسته جمعی فلسطینی‌ها شده است که خطر فروپاشی نظام چندجانبه بین‌المللی را به دنبال دارد.
حمله نظامی رژیم اسرائیل که از 7 اکتبر 2023 آغاز شد، با اظهارات رهبران رژیم اسرائیل مبنی بر نسل کشی همراه بود. در 9 اکتبر، وزیر جنگ اسرائیل، گالانت، دستور «محاصره کامل، بدون برق، بدون غذا، بدون آب، بدون سوخت» و یک حمله کامل علیه بزرگترین زندان روباز زمان ما را صادر کرد. در 28 اکتبر، پس از هفته‌ها حملات هوایی به غزه، درست زمانی که تهاجم زمینی در بحبوحه لفاظی‌های خشونت‌آمیز ضد فلسطینی توسط مقامات اسرائیلی، شخصیت‌های عمومی و دیگران آغاز شد، نتانیاهو این فرمان را صادر کرد: «به یاد داشته باشید که عمالیق با شما چه کرده است. به ما دستور داده شد و ما به یاد داریم.» با این کار، او مرجع کتاب مقدس را مورد استناد قرار داد: «اکنون برو، به عمالیق حمله کن، و هر چه دارند ویران کن، و به هیچ کس رحم نکن. بلکه مرد و زن، نوزاد و شیرخوار، گاو و گوسفند و شتر و الاغ را بکش.»
یک سال بعد (از این اظهارات)، وعده رهبران رژیم اسرائیل برای نابودی غزه محقق شد. نوار غزه اکنون به زمینی بایر و مملو از آوار و جنازه انسان تبدیل شده است، جایی که بازماندگان - زن و مرد، کودکان و سالمندان - در میان محرومیت و بیماری برای بقا تقلا می‌کنند. بمب‌های رژیم اسرائیل به هیچ کس رحم نکرده است - نه روزنامه نگاران، دانشجویان، دانش پژوهان، پزشکان، پرستاران، نوزادان، زنان باردار، افراد دارای معلولیت، کارمندان دولت، افرادی که به دنبال مواد غذایی و ایمنی یا کارکنان بشردوستانه از جمله کارکنان سازمان ملل هستند. کل اعضای خانواده از بین رفته اند و نسل‌ها از روی زمین محو شده اند و میلیون‌ها زندگی از هم پاشیده شده اند.
تقریباً تمام کسانی که زنده مانده‌اند، آواره‌اند، در بخش‌های رو به اضمحلال یک قلمرو کوچک رو به نابودی گرفتار شده‌اند، در اردوگاه‌ها و پناهگاه‌های شلوغ و بدون راه فرار محبوس شده‌اند. بمباران مداوم مناطق بشردوستانه را به کشتارگاه تبدیل کرده است.
محاصره جامع، محدودیت‌های کمک‌ها و هدف‌گیری بی‌امان منازل و زیرساخت‌های غیرنظامی کلیدی منجر به گرسنگی بی‌سابقه‌ای شده است. تخریب زیرساخت‌های بهداشتی، بیماری‌های قابل پیشگیری را غیرقابل درمان کرده و شیوع بیماری‌ها و اپیدمی‌ها را تسریع کرده است، در حالی که تخریب گسترده مؤسسات آموزشی، فرهنگی و میراث فرهنگی و خود این سرزمین، فرهنگ، هویت ملی و موجودیت فلسطینی‌ها را عمیقاً به خطر می‌اندازد.
در همین حال، در برابر چشمان مردم جهان که به طور زنده مردم غزه را در وحشت دائمی از نابودی قریب الوقوع می‌بیند و تصاویر به اشتراک گذاشته شده در رسانه‌های اجتماعی را تماشا می‌کند، یک الگوی رفتاری عمدی در کرانه باختری، از جمله بیت المقدس شرقی ظهور کرده که به انقراض فلسطینی‌ها از طریق آوارگی دسته جمعی، مرگ، تخریب و الحاق سرزمین‌ها تهدید می‌کند.
هیچ چیز نمی‌تواند این اعمال را توجیه کند. یک سال است که از دولت‌ها خواسته‌ایم تا در راستای تعهدات اخلاقی و قانونی خود و برای جلوگیری از این جنایات و حفظ نظام حقوقی بین‌المللی، حقوق بشر و بشریت مداخله کنند. درخواست‌های ما، همراه با درخواست‌های میلیون‌ها نفر در سراسر جهان که از پلتفرم‌های خود برای دفاع از پایان دادن به خشونت استفاده کرده‌اند و همچنان با تاکتیک‌های سرکوبگرانه برای خاموش کردن و مجازات صدای خود در چندین کشور مواجه هستند، مورد توجه قرار نگرفته است.
نظم حقوقی بین المللی در مواجهه با این جنایات در حال فروپاشی است. در حالی که کارزار نسل‌کشی بیداد می‌کند درخواست دادستان دیوان کیفری بین‌المللی برای صدور حکم بازداشت بدون تصمیم به هنگام مانده است. اقدامات موقتی که توسط دیوان بین المللی دادگستری (ICJ) برای جلوگیری از اقدامات نسل کشی و حفظ شواهد جنایات ارتکابی در غزه پیشنهاد کرده، هنوز محقق نشده است. نظر مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری که اشغال رژیم اسرائیل را غیرقانونی می‌داند و آن را مصداق تبعیض نژادی و آپارتاید می‌داند، و قطعنامه مجمع عمومی از آن حمایت کرد، همچنان معطل مانده است. رژیم اسراییل در جامعه بین‌المللی سرکشی می‌کند و همچنان با بی‌اعتنایی گستاخانه قانون و نظم بین‌الملل را زیر پا می‌گذارد.
ناکامی جامعه بین‌الملل در تامین آتش‌بس و پاسخگو کردن همه کسانی که در این جنایات فجیع مسئولیت دارند یا همدست آن هستند، نه تنها تداوم وحشیگری بی‌سابقه را ممکن ساخته، بلکه منطقه آن را گسترش داده و لبنان را با خشونت و ویرانی به آتش کشیده است.