تاریخ ناظرِ مسخ مدعیان جهانی در قبال یک نسل کشی

زهره نوروزپور

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر  ، انتشار تصاویر تازه از میانمار، حمایت فضای مجازی را به همراه داشت که سبب شد بار دیگر مساله میانمار در محافل سیاسی و حقوق بشری مطرح شود. البته تنها در حد یک محکومیت ساده!
سازمان عفوبین الملل 27 ژوئن 2018 گفت: که ارتش میانمار باید برای جنایت علیه بشریت محاکمه شوند.
این سازمان دفاع از حقوق بشر گزارشی را منتشر کرد که  در آن شواهد دقیقی از جنایات نظامیان در جریان سرکوب وحشیانه مسلمان روهینگیا ارائه می شود.

در ادامه این گزارش آمده است که سربازان روستاییان را در عملیاتی هماهنگ شده مورد تجاوز، شکنجه و قتل قرار داده اند.
این سازمان همچنین می گوید ارتش میانمار عملیات خود را مدت ها پیش از حملاتی آماده کرده است که آن را انگیزه اقدامات خود خوانده است.
عفو بین الملل با انتشار گزارشی با عنوان "ما همه چیز را از بین می بریم" به جنایت ارتش و پلیس میانمار اشاره دارد که برای پاکسازی مسلمانان روهینگیا با راه اندازی یک کمپین بی رحمانه و منظم که در آن نیروهای امنیتی میانمار به طور غیرقانونی هزاران نفر ازمسلمانان، شامل زنان، کودکان و نوجوانان را کشته اند، صورت گرفته است.

این گروه دفاع از حقوق بشر نظامیان میانمار را متهم می کند که مرتکب خشونت جنسی، شکنجه، جابجایی اجباری و سوزاندن آنها، حتی بازارها و زمین های کشاورزی شده اند. که هدف از این اقدامات مجبور به فرار کردن مسلمانان روهینگیا بوده است. 
این گزارش می گوید: "این جنایات براساس قانون بین المللی برابر با جنایات علیه بشریت محسوب می شود، زیرا آنها به عنوان بخشی از یک حمله گسترده و منظم علیه مسلمانان روهینگیا انجام شده اند.

مسلمانان فراموش شده

مسلمانان روهینگیا در اذهان عمومی به قوم بی سرزمین معروف شده اند. اما آیا آنها بی سرزمین هستند؟
بر اساس اطلاعات به دست آمده آنها قدیمی ترین شهروندان میانمار هستند که در استان راخین فعلی قرار گرفته اند.

آمار دقیقی از مسلمانان برمه که مبتنی بر یک سرشماری رسمی و ملی باشد در دست نیست.
براساس آماری که در ویکیپدیا، سی.آی.ای ورلد فکت بوک و برخی از وب سایت های متعلق به ان جی او های فعال درزمینه حقوق بشر منتشر شده، مسلمانان برمه از دو میلیون نفر تا هشت میلیون نفر تخمین زده شده اند. واقع آن است که تخمین ها مبنی بر زندگی کردن چهار میلیون مسلمان در برمه، که عمده آنها در قالب قوم روهینگیا یا روهینجا شناخته می شوند، قابل پذیرش است.

این قوم البته هیچگاه در برمه به رسمیت شناخته نشده است و همچنان از حقوق شهروندی محروم است و به گفته کارشناسان ریشه اصلی ظلم به مسلمانان این کشور ریشه درظلم تاریخی به مسلمانان است.
سازمان ملل متحد و برخی دیگر از نهادهای فعال در حوزه حقوق بشر پذیرفته اند که این قوم در سالیان متمادی و به صورت سیستماتیک مورد ظلم و نقض حقوق بشر قرار داشته است.

سایت ویکیپدیا انگلیسی مدعی است که براساس اسناد تاریخی، موج خشونت‌ها علیه مسلمانان در برمه سوابق طولانی دارد. از دیرباز ، حاکمیت برمه (حکومت نظامیان) و هم دولت های غیر نظامی برمه در حق مسلمانان این کشور جفا روا داشته اند. برخی از مورخان برمه ای و چینی، اولین مسلمانان برمه ای را عرب تبار و برخی افغانی تبار معرفی کرده اند. مورخان نوین آنها را بنگلادشی می دانند که در صد یا دویست سال گذشته به برمه مهاجرت کرده اند. جامعه نظامی و سیاسی برمه نیز متاثر از موضع گیری رهبران سیاسی خود، هیچگاه آنها را در برمه به عنوان یک قوم برمه ای به رسمیت نشناخته اند. بودائیان افراطی مسلمانان ایالت آراکان که هم مرز با بنگلادش با جنایتی وحشیانه سرکوب کرده اند.
بنابراین با یک حساب سرانگشتی می توان دریافت که این قوم بی سرزمین نیست. آنها به زور از خانه و کاشانه خود رانده شده اند.

همچنین تا کنون آمار دقیقی از کشته ها و آوارگان در دست نیست. به چند علت یکی به دلیل اینکه خبرنگاران حق ورود به محدوده آوارگان را ندارند (بعد از شدت گرفتن خشونت ها فعلا ممنوع است) دو اینکه دور تا دور این جزیره کوچک متحدان دولت میانمار از جمله چین قرار گرفته اند. کما اینکه در برخی تحلیل ها شنیده شد یک پای این معرکه اژدهای زرد است! چرا که دو نفع فاحش برای این کشور دارد. یکی تنگه آراکان؛ این جزیره کوچک می تواند برای چینی ها یک شاهراه بکر آبی به اقیانوس هند به همراه داشته باشد. دوم مسلمانان سین کیانگ و ایغور ها که همچنان مورد ظلم ستم دولت چین هستند.مساله ای که پکن به شدت از آن واهمه دارد.

اما داستان غم انگیز و مظلومیت مسلمانان این نقطه از دنیا به این مسائل ختم نمی شود، در روهینگیا یک ظلم سیستماتیک به راه افتاده است. ظلمی که به دبیر کل سازمان ملل آن را در تاریخ جهان بی سابقه خوانده است. 
تضییع گسترده حقوق شهروندی قوم مسلمان روهینگیا که دست کم بین یک میلیون و دست بالا هشت میلیون جمعیت را تشکیل می دهند.
کشته شدن دست کم چند هزار نفر از این مسلمانان بی دفاع در سکوت خبری و سکوت مدعیان حقوق بشر.
آواره کردن هزاران تن از  مسلمانان روهینگیا شامل کودک، زن ، بچه، پیر و جوان به بهانه اینکه شهروند برمه نیستند از طریق سوزاندن خانه ها و از بین بردن اموال و زمین های کشاورزی آنها و ایجاد رعب و حشت عمومی نسبت به این قوم، نسل کشی در عصر جهانی شدن و عصر مدرنیته را به راه انداخته است.

کوچ اجباری مسلمانان با استفاده از مکانیزم های دولتی و نظامی به سمت کشورهای دیگر، می تواند در راستای این هدف باشد که نسل مسلمانان را حداقل در شرق آسیا در نطفه خفه کنند تا پیامی باشد برای مسلمانان بنگلادش، مالزی، چین و دیگر همسایگان میانمار!
 در حالی که این آوارگان میان زمین و هوا بدون آب و غذا پشت مرزها مانده اند و کسی حاضر نیست به آنها پناه دهد. بنگلادش آنها را به کشور خود راه نمی دهد و آنهایی را هم که پناه داده است قصد بازگرداندن آن را دارد. این در حالی است که دولت میانمار هیچ مسولیتی را در قبال آنها به عهده نمی گیرد و اگر اینها از محدوده تعیین شده مرزی تجاوز کنند به شدت با سرکوب وحشیانه و غیر قابل وصف ارتش میانمار روبه رو خواهند شد. 
ارتش میانمار به قدری وقیحانه عمل می کند که تجاوز به زنان به امری ملموس بدل شده است و مسولان نظامی این کشور نیز، دراینباره پاسخی نمی دهند. گویی تجاوز به زنان حق مسلم ارتش این کشور است!

خطای بارز و غیر قابل توجیه حقوقی، مدنی و سیاسی میانمار مبنی بر اینکه همه مسلمانان روهینگیا باید این کشور را ترک کنند تبدیل به یک روال سیستماتیک برای از بین بردن نسل مسلمانان در آن خطه شده است. حال آنکه دست کم از حضور این قوم در برمه نزدیک به دو سه قرن می گذرد و آن سرزمین حق مسلم آنهاست.
ضعف آشکار آنگ سان سوچی درباره جنایت علیه مسلمانان این کشور، او را به یک نظاره گر جنایت تبدیل کرده است. تا حدی که در اظهار نظری عجیب در تریبون شورای حقوق بشر ژنو گفت: نمی‌داند که آیا مسلمانان روهینگیا شهروندان میانمار هستند یا خیر! 
بی تفاوتی و سکوت خبری رسانه های جریان اصلی غرب درباره این جنایت که معمولا حتی درباره تضییع حق یک فرد یا چهره سیاسی و اجتماعی، جنجال آفرینی می کنند.

آنگ سان سوچی به تنهایی نزدیک به دو دهه در رسانه های جریان اصلی غربی همواره به عنوان قهرمان مبارزه با خونتای نظامی و نماد حقوق بشر، عنوان اصلی بوده است به گونه ای که بسیاری از افکار عمومی در غرب از برمه و میانمار چیزی به جز سوچی را نمی شناسند!
جنایت علیه اقلیت مسلمان برمه زمانی دردناک تر می شود که هیچ نهاد داخلی و خارجی به دنبال احقاق حق آنها نیست و کشورهای اسلامی نیز تا کنون صرفا توانسته اند بیانیه ای صادر کنند یا با مسئولان این کشور و سازمان های بین المللی نامه نگاری کنند و البته در داخل از مسئولان سیاست خارجه نیز توضیح بخواهند.

در سال 1982 قانون حقوق شهروندی در این کشور به تصویب رسید که به واسطه این قانون از میان 144 قومیت موجود در میانمار 135 قومیت حق شهروندی دریافت کردند و 9 دسته از اقوام اقلیت از حق شهروندی محروم شدند که بزرگترین آنها، قوم مسلمان روهینگیا بوده است.
میانمار سیاست کوچ اجباری کل جمعیت مسلمان روهینگیایی را از منطقه آرکان اتخاذ کرده است.  به واسطه این سیاست اتخاذ شده از جانب دولت قریب به 150 هزار نفر از مسلمانان آراکان به بنگلادش، 50 هزار نفر به تایلند و 40 هزار نفر به مالزی و تعداد قابل توجهی به دیگر کشورهای آسیایی مهاجرت کرده اند. (آمار برای سال گذشته است)

در این وضعیتی که دنیا در قبال این جنایت تلخ سکوت اختیار کرده است، جمهوری اسلامی ایران همواره بر رسالت خود پابرجا بوده است و پرچم دار(حمایت) از مظلومان و ستمدیدگان در سراسر دنیا بوده است. طبق رسالتی اسلامی، جمهوری اسلامی ایران برای حمایت از حقوق مسلمین مظلوم سراسر جهان، در پی اقدامی انسان دوستانه و حمایت از حقوق آنها جوایزی به فعالین حقوق بشر در روز حقوق بشر و کرامت انسانی اهدا می کند.

امسال نیز به رکن الزمان انصاری هماهنگ کننده اصلی مدرسه کودکان روهینگیایی در بنگلادش تقدیر شد.

در نهایت مسلمانان روهینگیا تنها یک چیز می خواهند، حق زندگی!

نقض حقوق مسلمانان اقلیت منطقه روهینگیا و بی تفاوتی قدرت‌های جهانی بویژه آمریکایی‌ها به جنایت‌های دولت میانمار علیه مردم مسلمان روهینگیا را در این مستند که به همت مرکز رسانه قوه قضائیه و ستاد حقو ق بشر قوه قضائیه تهیه شده است، مشاهده می کنید.