به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، روز ۳۰ نوامبر در تقویم سازمان ملل به عنوان روز جهانی گرامیداشت قربانیان سلاح های شیمیایی نامگذاری شده است تا بار دیگر مدعیان حقوق بشر را به دادگاه افکار عمومی جهان بکشاند و گوشه ای از دروغگویی و میزان پلیدی و جنایت آفرینی های آنها را برملا کند.
رژیم بعث عراق در طول دوره زمامداری خود در عراق برای ملت خود و ملت های منطقه چیزی جز تجاوز، خونریزی، قتل و کشتار نداشت و در داخل ملت خود را به فجیع ترین شکل سرکوب می کرد و در خارج با به راه انداختن جنگ علیه دیگران، خوی تجاوزگرانه خود را به نمایش گذاشت.
بر اساس گزارش ایرنا، این رژیم در طول جنگ هشت ساله تحمیلی خود علیه ایران بارها از سلاح های کشتار جمعی استفاده کرد که باعث شهادت و آسیب دیدن هزاران تن از رزمندگان و شهروندان ایرانی شد.
در داخل عراق نیز، مردم از دست این رژیم در امان نماندند و صدام برای بقای خود از انواع قتل، شکنجه، ترور و آدم ربایی استفاده کرد و انتفاضه و قیام عراقی ها را به فجیع ترین شکل سرکوب کرد.
رژیم صدام در این راه، کار را به جایی رساند که از سلاح های شیمیایی علیه شهروندان خود استفاده کرد، که کشتار پنج هزار نفر در شهر حلبچه گواه رنج و دردی است که مردم عراق در طول سالهای حکومت رژیم صدام کشیدند؛ رنجی که در سایه اشغالگری آمریکا هم اکنون به نوعی دیگری ادامه دارد.
ساعت ۲ بعدازظهر ۲۵ اسفند ۱۳۶۶ بود که رژیم صدام شهر کردنشین حلبچه را بمباران شیمیایی کرد که منجر به قربانی شدن حدود پنج هزار نفر در این شهر شد.
کسانی که از این حمله نجات یافتند، هنوز آن روز را با ترس و وحشت به یاد می آورند؛ روزی که حزب بعث در عملیاتی تحت عنوان «انفال» با پنجاه فروند هواپیما که هر یک از آنها چهار بمب شیمیایی با خود حمل می کردند، شهر حلبچه را بمباران کرد.
آسیب دیدگان از این حمله شیمیایی هنوز با تبعات و آثار آن دست و پنجه نرم می کنند. آنها با گذشت ۳۲ سال از آن حمله، در گفت وگوی خود با رسانه ها از درد و رنج مداوم خود می گویند که باید از دستگاههای کمکی برای نفس کشیدن استفاده کنند و روزی دهها قرص بخورند تا زنده بمانند. برخی از آنها برای نشان دادن میزان درد و رنج خود صدها پاکت خالی داروها و قرص های خود را نگه داشته اند و به هرکس که حال و روز آنها را می پرسد، نشان دهند؛ داروهایی که شاید برخی از آنها از همان کشورهایی آمده باشد که این سلاح ها را در اختیار صدام در طول جنگ افروزیهایش قرار دادند تا علیه مردم خود و ملت های منطقه بکار گیرد.
قربانیان این حملات شیمیایی هرساله با فرا رسیدن روز جهانی گرامیداشت قربانیان سلاح های شیمیایی بدنبال عدالت گم شده هستند. اجرا شدن عدالت در حق همه کشورها و شرکت هایی که این سلاح ها را تولید و برای پرکردن جیب خود آنها را به رژیم های دیکتاتور و مستبدی نظیر صدام فروختند و همچنان می فروشند.
شرکت های آلمانی از جمله این شرکت ها بودند که به اذعان پارلمان آلمان در ۱۴ ماه مارس سال ۲۰۱۳ میلادی، به صدام سلاح شیمیایی فروختند.
پارلمان آلمان در این سال در مراسمی برای گرامیداشت قربانیان حمله شیمیایی تنها به «ابراز تاسف عمیق خود از این جنایت صدام در حلبچه با گازهای سمی ساخت شرکت های آلمانی» اذعان کرد و در عین حال، «ورود آنها به عراق را به شیوه های غیرقانونی» دانست تا به نوعی خود را از مسئولیت مستقیم در این پرونده مبرا کند.
براساس گزارش های منتشر شده، کشورهای آمریکا، انگلیس و فرانسه از دیگر کشورهایی بودند که در آن سالها به عراق سلاح می فروختند.
شرکت های فرانسوی از دیگر متهمان دادن سلاح های شیمیایی به عراق هستند که قربانیان عراقی در سال ۲۰۱۳ میلادی به یک دادگاه فرانسه در این خصوص شکایت کردند.
در آن سال، «گابریل مارونی» وکیل آمریکایی گفت که به همراه یک وکیل فرانسوی این شکایت را تسلیم دادگاه فرانسه کرده است.
وی افزود: شکایت های مشابهی نیز در چهار کشور دیگر شده است.
مارونی تصریح کرد: شرکت های دیگری در کشورهای مختلف هستند که از فروش مواد شیمیایی به میزان هزاران تن به رژیم صدام مطلع بودند.
همزمان در اقلیم کردستان عراق نیز گروهی از وکلا با جمعیت قربانیان حمله شیمیایی حلبچه پرونده محاکمه این شرکت ها را پیگیری کرده اند و چند جلسه دادگاه برگزار شده است اما هریک از نمایندگان این شرکت ها برای دفاع از خود حتی حاضر نشده اند تا در جلسات شرکت کنند.
اما «ایاد کاکیی» از وکلای پرونده در جریان ششمین جلسه دادگاه در سال ۲۰۱۹ میلادی تاکید کرده بود که این امر بر روند دادگاه تاثیری نخواهد داشت.
نکته جالب توجه این است که اکثر کشورهایی که خود یا شرکت های آنها این نوع مواد سمی و سلاح های شیمیایی را تولید می کنند، خودشان را از پیشگامان دفاع از حقوق بشر در جهان معرفی می کنند و همواره در مجامع بین المللی و حقوق بشری دیگر کشورها را به خاطر نقض حقوق بشر زیر سوال می برند؛ درحالی که خود پرونده سیاهی در این زمینه دارند.
روز جهانی گرامیداشت قربانیاین سلاح های شیمیایی از جمله مناسبت هایی است که می توان در آن، بار دیگر ماهیت دروغین و پوشالی مدعیان دفاع از حقوق بشر را به جهانیان یادآور شد و لزوم پیگرد قضایی آنها و شرکت هایشان را به خاطر تولید این سلاح های کشتار جمعی مورد تاکید قرار داد.