به گزارش ایرنا ،رضا سیمبر دراستانه فرا رسیدن روز «حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی» اظهار داشت: کنوانسیون جهانی حقوق بشر پس از جنگ جهانی دوم به امضا رسید که ایران نیز چه پیش از انقلاب اسلامی و چه پس از آن عضو آن بوده است.

وی ادامه داد: این کنوانسیون شامل سه فصل حقوق بشر شامل حقوق مدنی و سیاسی، حقوق اقتصادی و اجتماعی، حقوق محیط زیست و توسعه پایدار است که البته پس از گذشت چند دهه توسعه پیدا کرده و نهایتا به سه فصل عمده فوق رسیده است.

رییس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه گیلان افزود: علاوه بر کنوانسیون حقوق بشر سازمان ملل، کنوانسیون حقوق بشر اسلامی که مورد توافق سران کشورهای اسلامی است، نیز وجود دارد که به امضاء بسیاری از کشورهای آسیایی، آفریقایی و برخی کشورهای اروپایی رسید که البته تفاوت چندانی در مبنای اصلی با کنوانسیون سازمان ملل ندارد.

وی ادامه داد: از نگاه غربی‌ها که نویسندگان اصلی بیانیه سازمان ملل بوده‌اند، انسان موجودی حقوق مدار است، در صورتی که کنوانسیون اسلامی علاوه بر حقوق‌مدار بودن، انسان را تکلیف مدار نیز می‌داند.

سیمبر گفت: مبنای هر دو کنوانسیون انسانیت است که با وجود تفاوت های اندک، اشتراک های زیادی با هم دارند.

وی ادامه داد: البته اگر بر روی تفاوت های اندک بزرگ نمایی نشود و سیاست های دوگانه ای که در حال حاضر توسط غربی ها اعمال می‌شود، متوقف شود، تفاوت ها کمرنگ تر شده و تفاهم ها افزایش می یابد.

عضو هیات امنای دفتر منطقه 3 کمیسیون حقوق بشر اسلامی افزود: راه گفت و گو و افزایش تفاهمات در بین دو کنوانسیون باز است و با بحث و بررسی های صادقانه می توان اشتراکات بیشتری را بین دو کنوانسیون دریافت.