به گزارش پرس تی وی، مایکل پرایزنر، کهنه سرباز و فعال صلح امریکایی گفت: "وقتی وارد ارتش شدم تصور می‌کردم قصد امریکا کمک به مردم دنیا است اما در عراق دیدیم که ما دقیقا عکس این کارها را انجام می‌دهیم و تنها کشورشان را اشغال کرده‌ایم و این مایه خجالت بود."

پرایزنر که در استفاده از سیستم‌های رادار و کاربرد آن در بمباران‌های هوایی سررشته دارد، پس از شرکت در سال‌های اول جنگ عراق، در سال 2005 از ارتش امریکا جدا شد.

وی که فعالی برجسته در تظاهرات ضدجنگ در امریکا به شمار می‌آید، در 15 سپتامبر 2007 به همراه 195 نفر دیگر به اتهام شرکت در راهپیمایی فعالان از کاخ سفید تا وزارت دفاع دستگیر شد.

پرایزنر تصریح کرد، او و دیگر نظامیان امریکایی در عراق از زندانی‌هایی که هیچ جرمی مرتکب نشده بودند بازپرسی می‌کردند و همچنین به خانه‌های مردم حمله می‌کردند و انسان‌هایی را می‌دیدند که‌دست و پایشان در بمباران‌ها قطع شده بود.

وی افزود: "سربازانی که در دوران افزایش نیروها به جنگ عراق ملحق شده بودند دستور داشتند به هر کسی که می‌بینند شلیک کنند. مردم عراق در آن دوران شاهد فاجعه و خشونت زیادی بودند و نسل‌ها طول می‌کشد تا آن دوران را فراموش کنند."

این کهنه‌سرباز امریکایی در ادامه ماموریت امریکا را شکست‌خورده دانست و گفت: "امریکا برای آرام نگه‌داشتن عراق، هر ماه صد دلار به شورشیان پول می‌دهد."

پرایزنر درباره آمار بالای روان‌پریشی سربازان امریکایی از جنگ‌برگشته گفت: "در جنگ جهانی دوم یک ماموریت وجود داشت که باید نازی‌ها و فاشیست‌ها از بین بروند اما جنگ عراق هیچ ماموریتی نداشت. سربازانی که در عراق و افغانستان می‌جنگند نمی‌دانند برای چه می‌جنگند. آنها فقط شنیده‌اند که برای آزادی و دموکراسی به این کشورها رفته‌اند اما این آنها را قانع نمی‌کند. "

وی تصریح کرد: "سعی می‌شود به این جنگ‌ها چهره منطقی داده شود ولی این امکان‌پذیر نیست و به همین دلیل سربازانی که از جنگ باز می‌گردند دچار مشکلات روانی شده‌اند زیرا آنها برای یک هدف شرافمتدانه و یک آرمان واقعی نمی‌جنگند. "

پرایزنر سپس به شمار بالای سربازان فراری اشاره کرد و اظهار داشت: "این ما را به یاد زمان جنگ ویتنام می‌اندازد که ده‌هاهزار سرباز از حضور در جنگ امتناع کردند. آنها دیگر خسته شده‌اند و نمی‌دانند برای چه باید بمیرند یا این‌که جان یک نفر دیگر را بگیرند."

این فعال صلح در ادامه گفت، سربازان امریکایی در عراق و افغانستان همچون جنگ ویتنام برای تامین منافع گروه کوچکی جان خود را از دست می‌دهند و بیشتر سربازانی که در جنگ کشته می‌شوند حدود 18تا 19 سال دارند.

پرایزنر خاطرنشان کرد، سربازان گاهی اوقات بیشتر از این‌که در جنگ کشته شوند خودکشی می‌کنند و دلیل آن این است که زمانی که به کشور باز می‌گردند برخورد خوبی با آنها نمی‌شود و دولت بدون توجه به وضعیت روحی آنان تمام تلاشش را می‌کند تا مجددا آنان را به جنگ اعزام کند.

وی تصریح کرد، امریکا در حالی بودجه هنگفتی را صرف صنایع نظامی می‌کند که سربازان امریکایی وقتی به کشور باز می‌گردند به مواد مخدر و مشروبات الکی روی می‌آورند و پول زیادی صرف حمایت از آنان نمی‌شود.

پرایزنر در ادامه از بی‌توجهی فرماندهان نظامی به سربازان رده‌پایین سخن گفت و افزود، آنها به مردم عراق و افغانستان و سربازان امریکایی هیچ توجهی ندارند و فقط به ماموریتشان برای امن‌کردن منطقه برای شرکت های آمریکایی و وال‌استریت اهمیت می‌دهند.

وی در ادامه فقر را علت پیوستن جوانان امریکایی به ارتش دانست و گفت، این جنگ‌ها‌با خون خانواده‌های فقیر اداره شده است.

به گفته پرایزنر، در حالی که وزارت دفاع برای اشغال عراق و افغانستان و گرفتارشدن در باتلاق این دو جنگ بودجه هنگفتی تخصیص می‌دهد، هر روز بر تعداد ورشکسته‌های امریکایی و میزان شهریه دانشگاه‌ها افزوده می‌شود.

پرایزنر اظهار داشت، مقامات امریکایی‌می‌دانند که نمی‌توانند در جنگ پیروز شوند اما با وجود شمار بسیار بالای تلفات سربازان امریکایی، نمی‌خواهند مسئولیت آن را به عهده بگیرند زیرا آنها می‌خواهند از مفهوم شکست، فرار و از چهره امپراطوری‌شان هر طور که شده دفاع کنند و در این راه هر تعداد انسان را که لازم باشد، خواهند کشت.

پرایزنر در پایان گفت، برای امریکا یک مساله اهمیت دارد و آن رسیدن به منافع اقتصادی‌اش است و سربازان این مساله را هر روز واضح تر متوجه می‌شوند و به همین دلیل است که هر روز سربازان بیشتری ار رفتن به جنگ سر باز می‌زنند.