یکی از سیاست های فعلی دولت در ارتباط با نیروی انسانی استفاده بهینه از ظرفیت این نیرو برای انجام کار در دستگاه های دولتی است که طرح دورکاری را می توان در همین راستا تحلیل کرد.در این زمینه کشور ما آغاز کننده آن هم نبوده و این پدیده از سال های گذشته در کشورهای توسعه یافته ایجاد شده است.کاهش هزینه های رفت و آمد، کاهش مشکلات مرتبط با کنترل حضور و غیاب کارکنان، توجه به نتیجه کار و نه به ساعات حضور و غیاب کارکنان و همچنین بهبود شرایط کار و افزایش رضایت شغلی و بهره وری از جمله مزایای اجرای قانون دورکاری در دستگاه ها و نهادها ست. کارشناسان بر این اعتقادند که طرح دورکاری بخصوص در رابطه با زنان شاغل از فواید بیشتر برخوردار است و می تواند به ارتقای سطح استاندارد های اجتماعی کشور و کاهش آسیب های اجتماعی منجر شود.

بررسی‌های صورت‌گرفته نشان می دهد که در چند سال گذشته، میانگین کار مفید هر کارمند ایرانی 30 دقیقه بود اما با اجرای طرح دورکاری توسط دولت، خرید خدمت جایگزین خرید وقت می‌شود.

بنابراین در اجرای طرح دورکاری موضوع تغییر نظام روزمزدی به کارمزدی نیز دنبال می شود به نحوی که افراد در قبال کاری که انجام خواهند داد مزد می گیرند. البته به دلیل اینکه افراد در این طرح به منازل می روند بیشتر از مردان این زنان هستند که از آن استقبال می کنند.

 هم‌اکنون افراد یک خانواده فرصت کمی برای در کنار هم بودن دارند؛ در صورتی که یکی از فاکتورهای مهم سلامت جامعه، حضور کافی افراد در کنار یکدیگر است و دورکاری، گامی بلند برای خدمت نظام کاری به استحکام بنیان خانواده محسوب می‌شود.چون دورکاری با تأکید بر بازدهی در کار انجام‌‌شده، موجب حذف حضور محوری در حوزه اشتغال کشور می‌شود.

من معتقدم که دورکاری طرح ارزشمندی است که زنان و مردان به طور مشترک می‌توانند از مزایای آن بهره‌مند شوند و اجرای آن در کاهش هزینه‌ها و ترافیک مؤثر است.البته رئیس جمهور اشاره داشتند که در طرح دورکاری اولویت با زنان است.

چون این طرح موجب افزایش توجه به خانواده، فرهنگ و اخلاق در جامعه می‌شود؛ برخی از افراد تصور می‌کنند که کاهش ساعات کاری زنان یا اولویت آنها در طرح دورکاری، امتیازی برای کارمندان زن است در حالی ‌که اجرای این قوانین، بهایی است که برای سلامت خانواده و جامعه پرداخت می‌شود.

استفاده از توان زنان در مسائل اجتماعی ضروری است اما این امر نباید موجب ضرر به بنیان خانواده شود؛ هم‌اکنون افراد یک خانواده فرصت کمی را برای در کنار هم بودن دارند؛ در صورتی که یکی از فاکتورهای مهم سلامت افراد و جامعه حضور کافی و صمیمانه آنها در کنار هم است و باید نظام کاری خود را به گونه‌ای تعریف کنیم که خانواده کمتر لطمه ببیند.

اما باید توجه داشت که تحویل به‌موقع محصول و خدمت انجام‌شده از طریق دورکاری، عامل بسیار مهمی است و زنان شاغلی که حضور آنها در محیط کار، الزام و ضرورتی ندارد امکان استفاده از طرح دورکاری را دارند.

البته دورکاری طرحی است که شامل مردان و زنان می‌شود، و بسیاری از کشورهای جهان با دارا بودن سیستم‌های پیشرفته برای کار و ارتباطات، طرح دورکاری را اجرا می‌کنند.

 ما نظام و الگوی مناسب خودمان را داریم بنابراین باید در زمینه رشد و تعالی آن و کمک بیشتر به اشتغال همچنین بهره‌مندی زنان از حقوق و مزایای مناسب، گام‌های اساسی برداریم تا ضمن احساس رضایت‌مندی از اشتغال و ایجاد انگیزه برای استفاده از تحصیلات و کمک به وضعیت معیشت خانواده، کمک شایانی را انجام دهیم.

بنابراین  اگر بتوانیم تعریف عملیاتی مناسبی از طرح دورکاری داشته باشیم و استانداردهای کار را تعیین کنیم می توان گفت که دورکاری فرصت طلایی برای همه است؛البته حضور زنان در خانه و دورکار کردن آنها باید به گونه ای باشد که انتظار اطرافیان از این زنان برای انجام فعالیت بیشتر در منزل و یا حضور در مهمانی ها افزایش نیابد.

متاسفانه عده دیگری از افراد به دلیل نگرش های فمینیستی با موضوع کاهش ساعات کاری زنان مخالفت می کنند؛ از نظر فمینیست ها، اشتغال موضوع محوری زندگی زنان بوده و بسیار مهمتر از نقش همسری و مادری آنهاست و به همین دلیل برای حضور اجتماعی برابر زنان و مردان در جامعه تلاش می کنند.این موضوع که گفته می شود هدف از کاهش ساعات کاری زنان، خانه نشین کردن آنهاست، صحت ندارد چرا که به دلیل فشار مضاعفی که به زنان با توجه به نقش های متفاوتشان وارد می شود، باید تسهیلاتی برای آنها پیش بینی شود.

کارمندی که به طرح دورکاری بپیوندد براساس آئین‌نامه های تدوین‌شده توسط معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهوری از تمامی مزایا و امکانات قبلی و حتی بیشتر بهره‌ مند می‌شود.

درمورد دورکاری در آموزش و پرورش باید بگویم که در آموزش و پرورش کار معلمان تعریف خاص خود را دارند و حضور آنها در مراکز آموزشی الزامی است، اما کارمندان ادارات هم باید دید چگونه می توان فعالیت آنها را به گونه ای تعریف کرد که با دورکاری ضرری به بدنه آموزش و پرورش وارد نشود.

عضو شورای فرهنگی و اجتماعی زنان