به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر ، امیر بی پروا پژوهشگر حقوق بین الملل و بشر در یادداشتی گزارش جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران را تحلیل و تأکید کرده است : از لحاظ حقوقی این گزارش دارای خلاء های بسیاری است که به منظور وظیفه گزارشگر ویژه حقوق بشر می بایست به آن توجه می شد.

متن کامل این یادداشت به شرح ذیل است:

در 9 مارس 2020 جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد درباره ایران گزارش خود را به اجلاس چهل و سوم شورای حقوق بشر ارائه نمود،در بند سوم این گزارش به تحریم ها علیه ملت ایران، تاثیر آن بر حقوق اقتصادی و اجتماعی اشاره داشت به این شرح که تحریم ها بر امکانات پزشکی و دارویی تاثیر گذار بوده است و امکان دسترسی به امکانات پزشکی را به طور جدی محدود ساخته است و قیمت مواد غذایی و امکانات پزشکی را بالا برده است و از دولت‌ها و جامعه بین المللی تقاضا کرده است تا آثار تحریم ها را بر حقوق بشر به ویژه حق بر سلامت کاهش دهند.
این بند از گزارش آقای رحمان به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر که تحصیل کرده رشته حقوق،استاد حقوق بین الملل و یک فعال حقوق بشر با سابقه است از لحاظ حقوقی دارای خلاء های بسیاری است که به منظور وظیفه گزارشگر ویژه حقوق بشر در راستای ارتقاء و حمایت از حقوق بشر می بایست به آن توجه می نمود.
در این گزارش به چالش های اقتصادی تحریم ها و تاثیر آن بر حقوق اقتصادی و اجتماعی اشاره شده است و تاثیر آن در تضمین حق بر سلامت و حق بر دسترسی به غذا اشاره هایی شد که لازم می بود به اینها نیز پرداخته شود:
اول؛ تحریم های اقتصادی که ناشی از نقض تعهد بین المللی آمریکا است نقض حقوق بین الملل به طور عام و نقض حقوق بین الملل بشر به طور خاص است که یک دولت خاطی با نقض منشور ملل متحد و اسناد بین المللی علیه یک ملت اعمال کرده است و قواعد حقوق بین الملل بشر را نقض کرده است.
دوم؛ تحریم ها که منجر به کاهش دسترسی به تجهیزات پزشکی و دارویی، بالا رفتن هزینه های پزشکی گردیده است که این ها به صورت مستقیم مانعی برای دریافت درمان، دارو، تجهیزات پزشکی گردیده است که با حق بر سلامت که در ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 12 میثاق حقوق اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی مغایرت دارد. نقض این حق بشری بنیادین که با دیگر حقوق بشری ارتباط مستقیم و غیر مستقیم دارد منجر شده که بسیاری از بیماران صعب العلاج از دسترسی به دارو و امکانات پزشکی محروم گردند و نه تنها درمان آنان مححق نشود بلکه جان آنان به خطر بیافتد.
سوم؛ ارائه گزارش جاوید رحمان همزمان با پاندومی ویروس کرونا در سطح جهان و اعلام وضعیت اضطراری سازمان بهداشت جهانی بوده است، شایسته بود در کلماتی از این گزارش به تاثیر تحریم ها بر روند درمان بیماران و دسترسی آنان به دارو و خدمات پزشکی اشاره می شد، مطلبی که نه تنها بر حق بر سلامت ایرانیان تاثیر دارد بلکه بر حق بر سلامت تمامی انسانها مرتبط است.
چهارم؛ حق بر غذا،به عنوان یک حق بشری به موجب ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر وماده 9 میثاق حقوق اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی شناسایی شده است و مورد حمایت حقوق بین الملل می باشد. در گزارش اشاره شده است که تحریم ها منجر به افزایش چشم گیر قیمت مواد غذایی شده است. افزایش قیمت دسترسی افراد را به مواد غذایی محدود می کند و چه بسا ممکن است در نقاطی افراد نتوانند به تغذیه سالم برای رشد،نمو و سلامت دسترسی یابند. این محدودیت دسترسی چه به صورت مستقیم و چه غیر مستقیم نقض حق بر غذا است که علاوه بر نقض این حق نقض حق بر سلامت و حق بر حیات نیز می باشد.
پنجم؛ تحریم هایی که باعث عدم دسترسی به دارو و سایر امکانات پزشکی می گردد، تهدیدی مستقیم علیه حیات انسانها است و ناقض بنیادی ترین حق بشری حق بر حیات که مبنا و سنگ بنای سایر حقوق بشری است می گردد. نقض حق بر حیات نه این که نقض قواعد آمره حقوق بین الملل تلقی می گردد، به طور مستقیم و غیر مستقیم ناقض تمامی حقوق بشری است. لازم بود گزارشگر ویژه به تاثیر مستقیم تحریم ها بر نقض حق حیات انسانها می پرداخت.
ششم؛ در گزارش گزارشگر ویژه تقاضای کاهش تاثیر تحریمها بر حقوق بشر به ویژه حق بر سلامت گردیده است. شایسته بود به جای درخواست اهمیت موضوع از دیدگاه حقوق بین الملل بشر در گزارش ایشان مشخص می گردید.تحریم های که ناقض حقوق اقتصادی و اجتماعی،چون حق بر سلامت و بهداشت،حق بر غذا می باشند و مهمتر این که نقض کننده حق بر حیات هستند،سبب از بین رفتن انسانها بخاطر اقدامات یکجانبه قهری یک دولت می گردند، به صورت سیستماتیک منجر به قتل عده ای از انسانها یا آسیب جسمی و روحی شدید آنان می گردد،لذا شایسته بود که ماده 7 اساسنامه دیوان بین الملل کیفری را مورد توجه قرار می دادند و طرح مسئولیت کیفری عاملین تحریم را بخاطر اقدامات قهری یکجانبه که منجر به قتل عده ای از انسانها و آسیب شدید جسمی آنان می گردید را به اتهام جنایت علیه بشریت را مطرح می کردند. تحریم که به موجب آن افرادی از گروه های خاص جان خود را از دست  می دهند یا آسیب های جدی می بینند نقض آشکار حقوق بین الملل بشر و موجب مسئولیت بانی آن می باشد.