به راستی پاسخگوی این همه استرس، فشار عصبی و التهابی که بر اثر اجرای بدون برنامه و اطلاع پروژه‌های مختلف عمران شهری به شهروندان تهرانی وارد می‌شود، کیست؟ مشکلاتی که تنها با یک عذرخواهی از سوی مسوولان شهری توجیه می‌شود اما روان شهروندان را ملتهب می‌کند.
به گزارش ایرنا، مدت مدیدی است شهروندان تهرانی در پس اجرای طرح های مختلف شهری با مشکلاتی مواجه می‌شوند که استرس و فشارهای عصبی کاذبی را به آنها وارد کرده و سبب شده تا شیرینی اجرای پروژه‌های شهری برایشان تلخ شود.
از فعالیت‌های شبانه و حرکت لودرها و باب کت‌ها در نیمه‌های شب گرفته تا صدای ناهنجار خای کردن تیرهای آهن بخشی از مزاحمت‌هایی است که اجرای پروژه‌های شهری به همراه دارد.
این مزاحمت‌ها در سال‌های اخیر برای بسیاری از شهروندان که در جوار ملک آنها پروژه عمرانی در حال اجراست ، عادی شده است اما تغییرات ترافیکی هر روزه‌ای که بر اثر اجرای این طرح‌ها در نقاط مختلف شهر اجرا می‌شود، اکنون نه تنها گریبان ساکنان محلی بلکه گروه زیادی از مردم شهر را گرفته است.
تغییراتی که بدون نصب تابلو راهنما و اطلاع رسانی قبلی ، گره‌های کور ترافیکی را در نقاط مختلف شهر ایجاد می‌کند و تا مردم بخواهند خود را با شرایط آن وفق دهند، تغییری تازه در محل اتفاق می‌افتد.
شمال بزرگراه ستاری محدوده خیابان‌های سردار جنگل ، مخبری (شاهین شمالی) و جنت آباد در شمال غرب تهران یکی از مناطقی است که تفییرات پیاپی ترافیکی برای احداث تقاطع غیر همسطح مشکلات بسیاری را به همراه داشته است.
شهروندان این منطقه، هنگام غروب از خیابانی یک طرفه رهسپار منزل می‌شوند و صبح هنگام برای بازگشت به محل کار، خیابان تابلوی ورود ممنوع دارد! این یعنی کلی استرس و فشار عصبی که مردم منطقه نمی‌دانند از کدام مسیر عبور کنند و مسیر جایگزین کجاست؟
این سردرگمی ترافیک خیابان را دو چندان کرده و سایر مردم نیز که با بی اطلاعی از تغییرات ترافیکی از محل گذر می‌کنند، در دام ترافیک منطقه نمی افتند.
اطلاع رسانی، ایجاد دسترسی برای مسیرهای جایگزین و سرعت در اجرای پروژه های مختلف شهری جز حقوق اولیه شهروندی محسوب می‌شود که گاه، بی‌اطلاعی شهروندان از حقوق شهروندی، فرصتی را ایجاد کرده تا به اشکال مختلف در پاره‌ای مواقع نیز مردم زیان‌های را متحمل شوند.
پایتخت ۷۲۰کیلومتر مربعی ایران این روزها با مشکل به ظاهر پنهان رعایت نشدن حقوق شهروندی روبه رو است که دستگاه‌های مختلف چه به دنبال منافع خود یا منافع مردم، به نظر ارزش چندانی برای حقوق شهروندان قایل نیستند.
تغییرات پی درپی در سیمای شهر از کنده کاری‌های مداوم پیاده روها گرفته تا تغییرات روزمره مسیرهای ترافیکی،از جمله عواملی است که موجب شده شهروندان تهرانی از حقوق شهروندی بهره چندانی نبرند.
چرا که درغیراینصورت شهروندان نباید هزینه‌های درمانی شکستن دست و پای خود برای گذر از روی نخاله‌های کنده کاری مخابرات، آب و گاز را پرداخت کنند و یا هرچند وقت یکبار به خاطر چاله‌های عمیق و سطحی معابر، مجبور به پرداخت هزینه تعمیر خودروهایشان شوند.
وقتی شهرداری تهران از مردم طلب عوارض سالانه می‌کند، عمده مردم از پرداخت آن ناراضی‌اند و می‌گویند: این همه عوارض می‌دهیم، باز هم نمی‌توان در سطح شهر با خیال آسوده دو قدم سالم برداشت.